Interes prawny musi być bezpośredni, konkretny i realny. Gdy źródłem interesu prawnego jest tak ogólna norma prawna, jak norma kreująca swobodę działalności gospodarczej, wnioskodawca musi wykazać szczególne okoliczności faktyczne, które sprawiają, że to właśnie jemu cudze prawo wyłączne "przeszkadza" w realizowaniu tej swobody w sposób, który uzasadnia przyznanie mu prawa do żądania ochrony prawnej. Zatem nie wszyscy uczestnicy obrotu gospodarczego, którzy muszą respektować cudze prawo wyłączne mają interes prawny i legitymację do żądania jego eliminacji. Interes prawny do wystąpienia z żądaniem eliminacji cudzego prawa wyłącznego ma jedynie ten podmiot, którego sfera prawna doznaje ograniczenia większego niż to, które wynika z przewidzianej prawem konieczności respektowania cudzego prawa wyłącznego.
Bezspornie interes prawny w unieważnieniu patentu mają konkurenci uprawnionego z patentu, którzy zamierzają wytwarzać takie przedmioty lub stosować taką technologię, jak opisana w dokumencie patentowym, w tym również "realny" konkurent uprawnionego z patentu. Realny konkurent to taki, którego zamiar wytwarzania przedmiotów lub stosowania technologii opisanej w dokumencie patentowym wiąże się ściśle z zakresem prowadzonej przez niego działalności zarobkowej czy zawodowej, konkurent, którego zamiar stosowania rozwiązania objętego patentem jest wiarygodny, albowiem wynika z obiektywnej oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Interes prawny w unieważnieniu prawa ochronnego na znak towarowy mają również pozwani o naruszenie prawa wyłącznego. Co więcej, za osobę mającą interes prawny w żądaniu eliminacji prawa ochronnego uważa się nie tylko osobę, wobec której uprawniony z prawa dochodzi już roszczeń o naruszenie, ale także osobę, w stosunku do której jeszcze co prawda nie dochodzi roszczeń, ale wysłał jej tzw. pismo ostrzegawcze.
Sąd zauważa, że istniejąca konkurencja pomiędzy podmiotami gospodarczymi działającymi na tym samym rynku jest stanem naturalnym i w swej istocie zakłada powstanie pewnego rodzaju "stanu zagrożenia" wyrażającego się w różnych sposobach - mniej lub bardziej agresywnych - realizacji swoich interesów gospodarczych na danym rynku.
Jednakże ani "stan zagrożenia" ani też "stan niepewności prawnej" nie mogą stanowić uzasadnionej podstawy do wywodzenia interesu prawnego na gruncie art. 28 k.p.a. Owe stany są bowiem immanentną częścią konkurencji rynkowej i same w sobie nie mogą stanowić uzasadnionej podstawy do wywodzenia interesu prawnego.