Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Sędziowie WSA Maria Jagielska Asesor WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2005 r. sprawy ze skargi R. B. na decyzję Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych z dnia [...] grudnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie: cofnięcia zezwolenia oddala skargę
VI SA/Wa 116/04
U Z A S A D N I E N I E
Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych (dalej KNUFE) decyzją z dnia [...] listopada 2003 r. Nr [...], na podstawie art. 104 § 1 kpa, art. 37f ust. 1 pkt 1, art. 37e ust. 3 pkt 2 oraz art. 82b ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (j. t. Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 ze zm.), cofnęła R. B. zezwolenie Nr [...] na wykonywanie czynności agenta ubezpieczeniowego.
W uzasadnieniu KNUFE podała, iż podstawą cofnięcia zezwolenia było prawomocne skazanie R. B. wyrokiem z dnia [...] maja 2002 r. Sądu Rejonowego dla [...] w sprawie [...] za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu z art. 286 § 1 kk. i za przestępstwo przeciwko dokumentom z art. 270 § 1 kk. Organ nadzoru wskazując na przepisy art. 37f ust. 1 pkt 1 w związku z art. 37e ust. 3 pkt 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej stwierdził, iż fakt skazania za przestępstwo przeciwko mieniu i dokumentom obliguje organ do cofnięcia zezwolenia.
Od decyzji tej R. B. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji. Skarżąca we wniosku zarzuca naruszenie przez decyzję interesu społecznego przez niezbadanie co było przesłanka jej działania, którego efektem stało się jej skazanie.
Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych decyzją z dnia [...] grudnia 2003 r. Nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 127 § 3 kpa, , art. 37f ust. 1 pkt 1, art. 37e oraz art. 82b ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej, utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy. Organ nadzoru, ponownie przytaczając okoliczność skazania skarżącej stwierdził, iż ustawa nie daje organowi administracji w tego rodzaju sprawach tak zwanego luzu decyzyjnego, lecz obliguje go do cofnięcia zezwolenia. W związku z tym nie widzi podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie R. B., zarzucając decyzji naruszenie art. 24 § 1 pkt 5, art. 127 § 2 w związku z art. 17 pkt 3 i art. 107 § 3 kpa, wnosiła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji lub jej uchylenie.
Skarżąca uważa, iż w II Instancji decyzję powinien wydać minister właściwy do spraw instytucji finansowych, a nie Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, natomiast jeżeli KNUFE uważa, iż sprawa została właściwie rozpoznana w trybie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy to decyzji nie powinna podejmować ta sama osoba, która wydała decyzję w I instancji, bowiem zachodzi podejrzenie co do jej bezstronności. W dalszej części skargi R. B. podnosi, iż należy przeprowadzić szeroką analizę materiału zebranego w postępowaniu karnym, ponieważ skazanie, w ocenie skarżącej, nie dowodzi jeszcze naruszenia przez nią przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Jednocześnie skarżąca uważa wydanie zaskarżonej decyzji za szykanę, ponieważ została ona wydana w ostatnich dniach obowiązywania uprzedniej ustawy, w sytuacji kiedy pod rządami obecnej nie byłoby podstaw do cofnięcia skarżącej zezwolenia.