Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek Sędziowie Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.) Sędzia WSA Sławomir Kozik Protokolant Referent Lili Zawadzka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2019 r. sprawy ze skargi Z. S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o unieważnienie patentu na wynalazek oddala skargę
Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2019 r., nr [...] którą organ po rozpoznaniu na rozprawie sprawy z wniosku Z. S.A. z siedzibą w S. przeciwko N., z siedzibą w B., Szwajcaria o unieważnienie patentu nr [...] na wynalazek pt: "[...]", działając na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. w związku z art. 256 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 776] oraz art. 98 k.p.c. w związku z art. 256 ust 2 ustawy Prawo własności przemysłowej orzekł o umorzeniu postępowanie w sprawie oraz przyznał N., od Z., kwotę w wysokości 1600 zł tytułem zwrotów kosztów postępowania.
Powyższa decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Dnia [...] maja 2015 r. do Urzędu Patentowego RP wpłynął wniosek Z. z siedzibą w S. o unieważnienie patentu na wynalazek pt.: "[...]" nr [...], udzielonego na rzecz N. z siedzibą w B., Szwajcaria.
Uzasadniając interes prawny w domaganiu się unieważnienia patentu na sporny wynalazek wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 89 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej patent może być unieważniony w całości lub w części na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny. Wnioskodawca wskazał, że ponieważ przepisy ustawy Prawo własności przemysłowej nie definiują pojęcia interesu prawnego, to w postępowaniu spornym dotyczącym unieważnienia patentu ma wprost zastosowanie przepis art. 28 k.p.a., zgodnie z którym stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Zdaniem wnioskodawcy interes prawny dotyczy zatem szeroko rozumianej sytuacji podmiotu prawa, wyznaczonej normami prawnymi różnego rodzaju, z których wynikają jego uprawnienia, obowiązki, korzyści, czy też wolności prawnie chronione.
Wnioskodawca wskazał, że stwierdzenie interesu prawnego po stronie podmiotu ubiegającego się o unieważnienie patentu wymaga ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa a sytuacją prawną tego podmiotu, polegającego na tym, że akt stosowania tej normy, tj. decyzja administracyjna, może mieć wpływ na jego sytuację w zakresie prawa materialnego. Może to być norma należąca do każdej gałęzi prawa, na podstawie której w postępowaniu administracyjnym określony podmiot, w określonym stanie faktycznym, może żądać przeprowadzenia kontroli określonego aktu lub czynności w celu ochrony jego sfery praw i obowiązków przez doprowadzenie tego aktu do stanu zgodnego z prawem. Interes prawny powinien być bezpośredni, konkretny, realny i powinien znajdować potwierdzenie w okolicznościach faktycznych, które uzasadniały zastosowanie normy prawa materialnego. Wnioskodawca wywodził swój interes prawny z przepisów o swobodzie prowadzenia przez uczestników postępowania działalności gospodarczej, powołując się na art. 20 Konstytucji RP i art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010, Nr 220, poz. 1447). Zdaniem wnioskodawcy sporny patent stoi na przeszkodzie swobodnego prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, ponieważ ma on konkretny zamiar wprowadzenia na rynek leku zawierającego jako substancję czynną połączenie związków o nazwach rodzajowych [...] i [...]. W związku z tym wnioskodawca, jako konkurent uprawnionego, znalazł się w realnej sytuacji zagrożenia ze strony uprawnionego ze spornego patentu żądaniem zaniechania naruszania spornego patentu po wprowadzeniu leku na rynek. W interesie wnioskodawcy leży zatem skorygowanie stanu, w którym uprawniony z patentu niesłusznie uzyskał wieloletni monopol, a wnioskodawca został dotknięty tą wyłącznością.