Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Sałek Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 22 października 2020 r. sprawy ze skargi R. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2019 r. o nr. [...]; 2. uchyla decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2018 r. o nr. [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...]; 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego R. B. kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
VI SA/Wa 1074/20
Uzasadnienie
Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej też jako "GITD") zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2020 r. nr [...], po rozpoznaniu wniosku R. B. (dalej także jako "wnioskodawca", "skarżący") utrzymał w mocy decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] listopada 2019 r. o nr. [...]odmawiającą uchylenia decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] maja 2018 r. nr. [...]oraz utrzymaną nią w mocy decyzję [...]Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z [...] grudnia 2017 r. nr [...].
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazał art. 145 § 1 pkt 5 i pkt 7, art. art. 149 § 2 i 151 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm., zwanej dalej "k.p.a.").
Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następujących okolicznościach:
W dniu 10 października 2017 r. w W. na drodze krajowej nr [...](Al. K. [...]) zatrzymano do kontroli 2-osiowy samochód ciężarowy marki [...] o nr rej. [...]. Pojazdem kierował G. G., który wykonywał przejazd drogowy z ładunkiem dodatków do paszy, umieszczonych w workach o łącznej masie 10410 kg (ładunek podzielny), na trasie [...]. Przedmiotowy przewóz drogowy wykonywany był na rzecz skarżącego, prowadzącego działalność gospodarczą od firmą: Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowo - Usługowe "[...]". Przebieg kontroli utrwalono protokołem nr [...] z [...] października 2017 r.
W wyniku pomiarów kontrolowanego pojazdu członowego stwierdzono nacisk na pojedynczej osi napędowej 13,6 t (po odjęciu 2 % zaokrąglonych do 0,1 t w górę) i naruszenie dopuszczalnej normatywności pojazdu o 1,8 t (przekroczenie o 10%).
[...]Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego [...] grudnia 2017 r. wydał decyzję nr [...] o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 15000 (słownie: piętnaście tysiące złotych) za naruszenie przepisów ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w postaci wykonywania przejazdu po drogach publicznych pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia kategorii VII. Od powyższej decyzji strona złożyła odwołanie. Organ odwoławczy decyzją z [...] maja 2018 r. nr [...]utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Skarżący złożył wniosek o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją ostateczną Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] maja 2018 r. nr [...]. Wskazał na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 21 marca 2019 r. w sprawie C-127/17.
Główny Inspektor Transportu Drogowego wznowił postępowanie w przedmiotowej sprawie i po jego przeprowadzeniu, decyzją z [...] listopada 2019 r. nr [...]odmówił uchylenia decyzji ostateczne Głównego Inspektora Transportu Drogowego nr [...] z [...] maja 2018 r.
Pismem z 2 grudnia 2019 r. skarżący wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej ww. decyzją.
Rozpatrując ponownie sprawę, Główny Inspektor Transportu Drogowego powołał przepisy Rozdziału 12 "wznowienie postępowania" w Kodeksie postępowania administracyjnego oraz poglądy doktryny prawniczej podkreślił, że powołana przez stronę okoliczność - wyrok Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-127/17 z 21 marca 2019 r. - nie istniał w dniu wydania decyzji ostatecznej. Tymczasem wyrażenie "wyjdą na jaw", użyte w art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. oznacza, że istotny jest moment ujawnienia danego dowodu lub okoliczności, czyli udostępnienia ich organowi, a nie moment faktycznego zapoznania się z nimi przez pracownika organu. Wznowienie postępowania powinno następować nie tylko z uwagi na wyjście na jaw nowych dowodów, lecz także i nowych okoliczności faktycznych istotnych dla sprawy, przy czym ujawnienie się tych okoliczności może być rezultatem przeprowadzenia dowodów (ujawnienia się dowodów) po wydaniu decyzji, aby tylko rzecz dotyczyła faktów, które są istotne dla sprawy, a nie były znane organowi w momencie jej podejmowania. Nowe okoliczności, o jakich mowa w art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., przedstawiają określony stan faktyczny i prawny, który istniał w chwili wydawania przez organ decyzji ostatecznej, lecz nie był on znany organowi z niezależnych od tego organu przyczyn mający wpływ na status prawny strony, tj. zakres jego praw i obowiązków, a w konsekwencji na treść merytorycznego rozstrzygnięcia.