Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację radcowską
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2009 r. sprawy ze skargi M. L. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację radcowską 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu.

Inne orzeczenia o symbolu:
6171 Radcowie prawni i aplikanci radcowscy
Inne orzeczenia z hasłem:
Aplikacje prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Sprawiedliwości
Uzasadnienie strona 1/9

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2009 r. Nr [...] Minister Sprawiedliwości, działając na postawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 3310 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 1059 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania M. L. (zwanej dalej skarżącą) z dnia [...] listopada 2008 r., utrzymał w mocy uchwałę [...] z dnia [...] września 2008 r. Komisji Egzaminacyjnej nr [...] do spraw aplikacji radcowskiej przy Ministrze Sprawiedliwości na obszarze właściwości Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. ustalającej negatywny wynik konkursu na aplikację radcowską.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że skarżąca uzyskała z testu wyboru 189 punktów, tymczasem zgodnie z treścią art. 339 ust. 3 ustawy o radcach prawnych, pozytywny wynik z egzaminu konkursowego uzyskuje kandydat, który otrzymał z testu co najmniej 190 punktów. Organ podkreślił, że rozpoznając odwołanie skarżącej od przedmiotowej uchwały poddano analizie zarówno prawidłowość przygotowania egzaminu (w tym także testu egzaminacyjnego), jak i prawidłowość jego przebiegu.

Zdaniem Ministra Sprawiedliwości egzamin, którego skarżąca była uczestnikiem, przeprowadzony został w trybie zgodnym z wymogami ustawy i rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2005 r. w sprawie powoływania komisji egzaminacyjnej do spraw aplikacji radcowskiej i odwoływania jej członków oraz szczegółowego trybu i sposobu przeprowadzania egzaminu konkursowego i radcowskiego (Dz. U. Nr 258, poz. 2164, ze zm.). Z przebiegu egzaminu sporządzono prawidłowy protokół podpisany przez przewodniczącego i członków Komisji Egzaminacyjnej, również uchwała Komisji Egzaminacyjnej podjęta została zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Przedmiotem rozpatrzenia były zarzuty skarżącej sformułowane w odwołaniu z dnia [...]listopada 2008 r. dotyczące pytań nr: 74, 98, 99, 100.

Pytanie nr 98 brzmiało:

"Zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego, jeżeli strona będąca osobą fizyczną osobiście wnosząc apelację w sprawie nie będącej sprawą gospodarczą, nie opłaciła jej należną opłatą stosunkową, mimo że jest reprezentowana w sprawie przez radcę prawnego:

A. sąd odrzuci apelację bez wzywania o uiszczenie opłaty,

B. przewodniczący wzywa stronę do uiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie pod rygorem odrzucenia apelacji przez sąd,

C. przewodniczący wzywa pełnomocnika strony do uiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie pod rygorem odrzucenia apelacji przez sąd".

Skarżąca udzieliła odpowiedzi "A", podczas gdy prawidłową była odpowiedź "C".

W odwołaniu skarżąca podała, że z uwagi na powołane w kluczu odpowiedzi przepisy art. 130 § 1 k.p.c., art. 1302 § 3 k.p.c. i art. 370 k.p.c., za prawidłową powinna być uznana odpowiedź "A", gdyż artykuł 370 k.p.c. należy traktować jako lex specialis w stosunku do art. 130 § 1 oraz art.1302 § 3 k.p.c. W ocenie skarżącej, zasadność przyjętego stanowiska uzasadnia przede wszystkim umiejscowienie każdego z trzech podanych przepisów w kodeksie postępowania cywilnego. Artykuł 130 § 1 k.p.c. jak też art. 1302 § 3 k.p.c. znajdują się wśród przepisów ogólnych dla czynności procesowych dokonywanych w procesie, podczas gdy art. 370 k.p.c. umiejscowiony został w dziale dotyczącym środków odwoławczych (apelacji) możliwych do wniesienia w procesie. Powyższy przepis w sposób jasny i wyczerpujący wskazuje, że wniesioną do sądu nieopłaconą apelację sąd odrzuci. Przepis ten nie dokonuje jakiegokolwiek rozróżnienia co do kwestii kto apelację taką faktycznie wniósł - strona czy też jej pełnomocnik. W związku z tym, należało uznać, iż skutkiem wniesienia apelacji nieopłaconej będzie w każdym przypadku jej odrzucenie. Dla poparcia zasadności powyższego wniosku skarżąca powołała się na stanowisko wyrażone w komentarzu dotyczącym przepisów kodeksu postępowania cywilnego, w którym stwierdzono, że "ze sformułowania art. 370 wynika, że w razie nieopłacenia apelacji, sąd odrzuca ją bez wzywania do wniesienia opłaty. W tym przypadku nie ma znaczenia, czy apelację sporządziła sama strona, czy też adwokat lub radca prawny". (J. Bodio, T. Demenecki, A. Jakubecki, O. Marcewicz, P. Telega, M.P. Wójcik , Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III).

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6171 Radcowie prawni i aplikanci radcowscy
Inne orzeczenia z hasłem:
Aplikacje prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Sprawiedliwości