Należy powtórzyć za stanowiskiem NSA, iż wprowadzenie w art. 169 ust. 2 p.w.p. przesłanki interesu prawnego kwalifikującej do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy nie pozostaje w sprzeczności z Pierwszą Dyrektywą Rady mającą na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych.
Skarżąca, jak wskazano powyżej, interes prawny w postępowaniu wywodziła z dwóch znaków - w jej ocenie - podobnych i przeznaczonych do oznaczania podobnych towarów, co stosownie do oceny wyrażonej przez NSA stanowi wykazanie interesu prawnego w żądaniu stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy z powodu jego nieużywania.
W toku ponownego rozpoznania wniosku o uznanie za wygasłe prawa ochronnego na przedmiotowy znak towarowy organ ustali, czy i jakie znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie ma okoliczność wygaśnięcia - i to jeszcze przed datą wystąpienia z wnioskiem - prawa ochronnego jednego z powoływanych przez wnioskodawcę znaków towarowych.
Wprawdzie w decyzji zawarto, "na marginesie" ocenę przeciwstawionych oznaczeń, uznając, iż są niepodobne ale ocena ta dokonana po rozstrzygnięciu, tj. oddaleniu wniosku z powodu braku wykazania interesu prawnego nie mogła być przedmiotem kontroli sądowej.
Mając powyższe na uwadze skargę uznano za zasadną. Dlatego też Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a., uchylił zaskarżoną decyzję.
Na zasadzie art. 152 p.p.s.a. Sąd orzekł, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 § 2, 3 i 4 p.p.s.a. oraz na podstawie § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za czynności rzeczników patentowych (Dz. U. Nr 212, poz. 2076 z późn. zm.).