Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska Sędzia WSA Jacek Fronczyk Protokolant ref. staż Dominika Mańka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2014 r. sprawy ze skargi A.K. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia Nr 3 przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach 19-22 marca 2013 r. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego oddala skargę
Zaskarżoną uchwałą z dnia [...] stycznia 2014 r. Komisja Egzaminacyjna II Stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach 19 - 22 marca 2013 r. na podstawie art. 368 ust. 1, 9 i 12 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.) w związku z art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania A. K. od uchwały nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. Komisji Egzaminacyjnej Nr [...] do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego w 2013 r. z siedzibą w [...] ustalającej negatywny wynik egzaminu radcowskiego skarżącej utrzymała w mocy zaskarżoną uchwałę.
Jak wynika z akt sprawy Komisja Egzaminacyjna Nr [...] do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego w 2013 r. z siedzibą w [...] stwierdziła, że skarżąca uzyskała negatywny wynik z egzaminu radcowskiego, ponieważ z piątej części egzaminu (prawo administracyjne) uzyskała ocenę niedostateczną.
W odwołaniu od powyższej uchwały skarżąca zarzuciła naruszenie art. 365 ust 2 i 4 ustawy o radcach prawnych, ponieważ:
1) przy ocenie pracy nie uwzględniono tego, iż zadanie zostało rozwiązane przez skarżącą w sposób, który spełnia stawiany egzaminowanym cel, jakim było sporządzenie skargi, odpowiadającej wymogom formalnym, pozostającej w zgodzie z interesem reprezentowanej strony, w taki sposób, by skarga ta mogła być uwzględniona przez sąd administracyjny;
2) oceny cząstkowe zostały dokonane w sposób pobieżny, wybiórczy, lakoniczny i nieuwzględniający poprawnych elementów rozwiązania, przy jednoczesnym pominięciu kierunku i charakteru proponowanego rozwiązania, a także przez zupełny brak oceny zaproponowanego przez skarżącą rozwiązania, w tym zarzucenie braku podniesienia art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., który to zarzut został przez skarżącą podniesiony, nieuzasadnionego uznania, iż art. 15 k.p.a. nie ma zastosowania, uznania wtórnych zarzutów za istotne dla sprawy przez sędziego WSA M. K. oraz przez brak uzasadnienia oceny cząstkowej przez radcę prawnego M. P.,
3) zastosowano wobec ogółu zdających egzamin radcowski w 2013 r. niejednolite kryteria oceniania prac egzaminacyjnych z zakresu części piątej egzaminu radcowskiego, dokonując negatywnej oceny rozwiązania zadania sporządzonego przez skarżącą, podczas gdy inne Komisje egzaminacyjne oceniały pozytywnie prace egzaminacyjne oparte na takich samych wnioskach, przy podobnie formułowanych zarzutach, jak podniesione przez skarżącą.
W uzasadnieniu odwołania skarżąca podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego - art. 364 ust. 8 ustawy o radcach prawnych poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, przejawiające się w przyjęciu przez egzaminatorów oceniających pracę z zakresu prawa administracyjnego, wyłącznie jednej możliwości prawidłowego rozwiązania zadania zgodnie z opisem istotnych zagadnień. Skarżąca stwierdziła, że zarzuty przewidziane w opisie istotnych zagadnień miały znaczenie wtórne i drugorzędne, a ich podniesienie byłoby działaniem na niekorzyść mocodawczyni. Jednocześnie skarżąca uzasadniając prawidłowość zaprezentowanego przez siebie stanowiska w pracy egzaminacyjnej i polemizując w tym zakresie z ocenami cząstkowymi egzaminatorów, stwierdziła, że sporządzona przez nią skarga z pewnością odniosłaby skutek przed sądem administracyjnym, bowiem spełniała wymogi formalne.