Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Kania, Sędzia WSA - Mirosława Pindelska (spr.), Sędzia WSA - Michał Sowiński, , Protokolant - Marcin Woźniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2010 r. sprawy ze skargi G. S. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej. uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie strona 1/7

Przedmiotem skargi wniesionej przez G. S. (zwaną dalej: "Skarżącą") jest decyzja Ministra Finansów nr [...] z [...] lutego 2010 r. utrzymująca w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] listopada 2009 r. w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej z tytułu samowolnej rozbudowy budynku mieszkalnego. Zaskarżone orzeczenie została wydana w następującym stanie faktycznym.

Postanowieniem z [...] lipca 2009r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w O. ustalił dla G. i D. S. opłatę legalizacyjną w wysokości 50.000 zł. Postanowieniem z [...] września 2009r. Wojewoda [...], w wyniku złożonego zażalenia, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Pismami z 6 i 25 sierpnia 2009 r. G. S. zwróciła się do Wojewody [...] o umorzenie opłaty legalizacyjnej.

Decyzją z [...] listopada 2009 r., Wojewoda [...] odmówił umorzenia opłaty legalizacyjnej w wysokości 50.000 zł, ustalonej postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. z [...] lipca 2009 r.

Pismem z 3 grudnia 2009 r. Skarżąca złożyła odwołanie od ww. decyzji z [...] listopada 2009r. do Ministra Finansów, wnosząc o jej uchylenie i umorzenie ustalonej opłaty legalizacyjnej. W uzasadnieniu wnioskodawczyni powołała się na trudną sytuację rodzinną i materialną, skutkującą niemożnością uiszczenia należności. Dodatkowo w piśmie z 8 grudnia 2009 r. Skarżąca podniosła, iż przedmiotowa opłata legalizacyjna jest niewspółmiernie wysoka w stosunku do wartości obiektu wobec którego została ustalona.

Decyzją z [...] lutego 2010 r. Minister Finansów utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z [...] listopada 2009 r. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż G. i D. S. posiadają gospodarstwo rolne o powierzchni 7,05 ha oraz las o powierzchni 1,24 ha. W posiadanym gospodarstwie znajdują się dwa budynki mieszkalne odpowiednio o pow. 90 m2 i 78,54 m2. Dodatkowo Skarżąca posiada dwa murowane budynki gospodarcze, stodołę i szopę drewnianą oraz ruchomości w postaci ciągnika rolniczego [...] (rok produkcji 1971) i maszyny do pracy na roli. Płody rolne z prowadzonego gospodarstwa przeznaczane są na potrzeby własne i paszę, a pozostała część na sprzedaż, zaś z posiadanego lasu uzyskują drewno na potrzeby remontowe i częściowo na opał.

Dodatkowo organ ustalił, iż G. S. pracuje w gospodarstwie rolnym, nie była i nie jest zatrudniona w żadnym zakładzie pracy, natomiast D. S. przebywa od [...] r. na rencie i choruje przewlekle na [...], która wymaga stałego przyjmowania leków. Skarżąca uzyskuje dochody z prowadzonego gospodarstwa rolnego w wysokości 12.083,46 zł oraz z tytułu świadczenia rentowego męża w wysokości 526,50 zł miesięcznie. Ponadto organ ustalił, iż wnioskodawczyni otrzymała płatności do gruntów rolnych na rok 2008 w wysokości 5.153,73 zł, które zostały przeznaczone w całości na zakup nawozów i środków ochrony roślin. Skarżąca nie posiada oszczędności i nie korzysta z pomocy społecznej.

Minister Finansów wskazał, iż Skarżąca ponosi miesięczne wydatki w wysokości 400 złotych na utrzymanie prowadzonego gospodarstwa domowego (energia elektryczna, gaz, woda, lekarstwa, składka KRUS, składka ubezpieczenia). Wydatki te zwiększają się w okresie zimowym ze względu na koszty opału i energii elektryczna.

Strona 1/7