Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Michał Sowiński, Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak (spr.), Sędzia WSA - Jadwiga Smołucha, Protokolant specjalista - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2018 r. sprawy ze skargi E. [...] sp. z o.o. z siedzibą w B. (dawniej E. sp. z o.o. w B.) na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie niestwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w postaci opłaty celnej dodatkowej; oddala skargę.
Przedmiotem skargi E. G. E. sp. z o.o. w C. (poprzednio E.sp. z o.o. - dalej spółka, skarżąca lub strona) jest decyzja Ministra Rozwoju i Finansów (dalej: Minister lub organ) z [...] 2017r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Ministra Rozwoju z [...]2016 r., znak: [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Gospodarki z [...] 2000 r., w sprawie ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w postaci opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny elektrycznych żelazek do prasowania pochodzących z C. ([...] 2000 r. Nr [...], poz. [...]). Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.
Minister Gospodarki postanowieniem z [...] 2000 r., działając na wniosek "D." sp. z o.o. z siedzibą w N. D., wszczął postępowanie ochronne przed nadmiernym przywozem na polski obszar celny elektrycznych żelazek do prasowania pochodzących z C. ([...], [...]).
Decyzją z [...] 2000 r., wydaną na podstawie art. 23 ust. 1 i art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 157, poz. 1027, dalej: ustawa ochronna) Minister Gospodarki ustanowił ostateczny środek ochronny w formie opłaty celnej dodatkowej na przywóz elektrycznych żelazek do prasowania, klasyfikowanych według kodu [...], w podziale na żelazka z nawilżaczem klasyfikowane według kodu [...] i pozostałe klasyfikowane według kodu [...], pochodzących z C., w wysokości różnicy pomiędzy ceną referencyjną określoną w załączniku do decyzji, a wartością celną towaru.
Pismem z [...] 2009 r. strona wystąpiła do Ministra Gospodarki (poprzednika prawnego Ministra Rozwoju i Finansów) z wnioskiem o uchylenie na podstawie art. 154 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm., dalej: k.p.a.) lub o stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i 7 k.p.a., decyzji Ministra Gospodarki z 4 października 2000 r. W uzasadnieniu spółka podniosła, że nie wskazano dowodów potwierdzających, że D. sp. z o.o. posiadała produkcję, co najmniej 25% ogółu wszystkich produkowanych w tamtym czasie żelazek w Polsce, a także nie wskazano jakie były ówcześnie statystyki odnośnie ilości producentów i ilości produkowanych żelazek w Polsce. Strona dodatkowo zarzuciła, że w decyzji nie wykazano związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wzrostem importu żelazek z C., a szkodą powstałą na skutek spadku produkcji żelazek wytwarzanych przez D. sp. z o.o.
Postanowieniem z [...] 2010 r. Minister Gospodarki wszczął postępowanie w ww. zakresie, a następnie decyzją z [...] 2011 r., w pkt 1 - umorzył postępowanie w sprawie uchylenia decyzji Ministra Gospodarki z [...] 2000 r., natomiast w pkt 2 - odmówił stwierdzenia nieważności tej decyzji.
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Minister Gospodarki decyzją z [...]2012 r. uchylił w całości ww. decyzję własną z [...] 2011 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, ze wskazaniem na konieczność wystąpienia do strony o dokładne sprecyzowanie jej żądania.