Poziom pomocy finansowej na pokrycie części kwalifikowanych kosztów inwestycji ujętych w zatwierdzonym planie dochodzenia do uznania został określony w art. 47 rozporządzenia Komisji (UE) Nr 543/2011 i stanowi 75% poniesionych przez grupę producentów kosztów inwestycji, przy czym udział środków Unii Europejskiej wynosi 50% kwalifikowanych kosztów inwestycji, natomiast środki krajowe stanowią 25% tych kosztów (stosownie do § 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wysokości krajowych środków finansowych przeznaczonych na pokrycie części kwalifikowanych kosztów inwestycji ujętych w zatwierdzonym planie dochodzenia do uznania).
Sąd zauważył, że organ prawidłowo odmówił Stronie przyznania wnioskowanej kwoty pomocy na pokrycie części kwalifikowanych kosztów inwestycji stanowiących 75% poniesionych wydatków w wysokości ... zł (75% z ... zł) (k. 11-12 uzasadnienia zaskarżonej decyzji).
Stosownie do art. 116 ust. 1, w związku z art. 117 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 543/2011, w przypadku, gdy wnioskowana kwota pomocy finansowej na pokrycie kosztów związanych z utworzeniem grupy producentów i prowadzeniem działalności administracyjnej oraz na pokrycie części kwalifikowanych kosztów inwestycji ujętych w zatwierdzonym planie dochodzenia do uznania, przekracza kwotę należną, ustaloną w trakcie kontroli, o więcej niż 3% kwoty należnej, nakłada się odpowiednią karę. Kwota kary jest równa różnicy pomiędzy wnioskowaną kwotą pomocy finansowej, a kwotą faktycznie należną grupie producentów. W ocenie Sądu Prezes ARiMR nałożył na skarżącą karę zgodnie z powyższymi przepisami. Organ trafnie uznał, że skoro Grupa w postępowaniu odwoławczym wykazała brak swojej odpowiedzialności za włączenie do wniosku kwoty ... zł dotyczącej instalacji kontrolowanej atmosfery, to nie można jej obciążać negatywnymi konsekwencjami w sytuacji, gdy stwierdzenie charakteru instalacji wymagało powołania biegłego.
Reasumując Sąd podkreśla, że żaden z podnoszonych w skardze zarzutów nie wskazuje na taką wadliwość kontrolowanej decyzji, która nakazywałaby jej wyeliminowanie z obrotu prawnego. Organ odwoławczy podjął czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i rozpatrzenia sprawy i w sposób wyczerpujący zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.