Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Ewa Wrzesińska-Jóźków (spr.), Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Asesor WSA - Joanna Gierak-Podsiadły, Protokolant - Justyna Macewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi M. T. K. Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty należności pieniężnej z tytułu kosztów rozbiórki budynku oraz ustalenia płatności rat wraz z odsetkami 1. oddala skargę 2. nakazuje Skarbowi Państwa Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie wypłacenie M. T. K. Sp. z o.o. w K. kwotę 300 zł (trzysta) tytułem zwrotu nadpłaconego wpisu uiszczonego 1.02.2008 r. i wpisanego do rejestru pod poz. 1916 dnia 4.02.2008r.
Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej w niniejszej sprawie jest decyzja Ministra Finansów z [...] grudnia 2007 r. o numerze [...] utrzymująca w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] stycznia 2007 r. o rozłożeniu na raty należności pieniężnej z tytułu kosztów rozbiórki budynku oraz ustalająca płatność kolejnych rat wraz z odsetkami.
Zaskarżone orzeczenie zostało wydane w następującym stanie faktycznym.
Wnioskiem z 25 lipca 2006 r. M. Spółka z o.o. z siedzibą w K. (dalej: M.) wystąpiła do Wojewody [...] o rozłożenie na raty spłaty zobowiązania z tytułu kosztów rozbiórki pawilonu [...]. W uzasadnieniu M. wskazała, iż jej sytuacja finansowa uniemożliwia jednorazową płatność należności, bowiem spółka wymaga działań restrukturyzacyjnych, w tym zmiany źródeł przychodu i zasad finansowania bieżącej działalności. Podkreślono przy tym, iż rozłożenie należności na raty należy traktować jako pomoc de minimis (pomoc publiczną), której przyznanie będzie uwzględnieniem zarówno interesu podatnika jak i interesu Skarbu Państwa, w przeciwnym razie spółka upadnie, co spowoduje zwolnienia pracowników, utratę dochodów przez podmioty kooperujące, brak wpływów z tytułu podatków, [...].
W toku postępowania przed organem I instancji zgromadzono obszerny materiał dowodowy dokumentujący sytuację majątkową i ekonomiczną wnioskodawcy. Spółka złożyła dokumenty obrazujące m. in. roczne dochody, majątek trwały, zobowiązania finansowe, działania zmierzające do przywrócenia płynności finansowej, przyczyny trudnej sytuacji ekonomicznej oraz plany na dalsze lata, w tym związane z restrukturyzacją spółki.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r. o numerze [...] Wojewoda [...] postanowił rozłożyć na raty spłatę należności pieniężnej w wysokości 1.857.908, 72 zł. Zgodnie z przedstawionym w decyzji harmonogramem, spłata należności głównej została rozłożona na 36 rat (3 lata), pierwsza rata w wysokości 200.000 zł, kolejne - co miesiąc po 47.367 zł, od których M. miała również zapłacić ustawowe odsetki.
Pismem z 14 lutego 2007 r. M. odwołała się od decyzji w części dotyczącej czasookresu spłaty zobowiązania, wnosząc o jego wyznaczenie na okres 6 lat. Spółka zarzuciła organowi nienależyte przeprowadzenie postępowania dowodowego w zakresie oceny jej możliwości finansowych, w szczególności wskazując niewłaściwe określenie wysokości pierwszej raty.
Po rozpoznaniu odwołania Minister Finansów zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2007 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie pierwszej instancji. Organ odwoławczy oparł się na ustaleniach faktycznych poczynionych przez Wojewodę [...], uznając postępowania dowodowe przeprowadzone w tym zakresie za prawidłowe. Oceniając zgromadzony materiał dowodowy Minister powołał się na uznaniowy charakter regulacji art. 42 ust. 3 ustawy z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późniejszymi zmianami), stanowiącej materialną podstawę decyzji. W tym zakresie podniósł, iż organ pierwszej instancji wziął pod uwagę nie tylko aktualną kondycję finansową podmiotu, ale przede wszystkim prognozy przychodów w latach następnych, czyli w okresie spłaty zobowiązania. Zaznaczył przy tym, iż Wojewoda [...] podejmując skarżone rozstrzygnięcie musiał kierować się nie tylko interesem strony, ale także konstytucyjną zasadą równości i sprawiedliwości społecznej oraz respektować wartości wspólne dla całego narodu, w szczególności zaś był zobligowany uwzględnić interes Skarbu Państwa, co wynika z literalnego brzmienia art. 42 ust. 3 ustawy o finansach publicznych.