Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak (spr.), Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska, Sędzia WSA - Piotr Kraczowski, Protokolant st. spec. - Sylwia Wojtkowska-Just, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2013 r. sprawy ze skargi [...] S.A. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym; oddala skargę
Przedmiotem skargi [...] S.A. w [...] (zwanej dalej: skarżącą, spółką lub podatnikiem) jest decyzja Dyrektora Izby Celnej w [...] (zwanego dalej: Dyrektorem Izby, organem odwoławczym lub II instancji) z [...] grudnia 2012r., nr [...] uchylająca w całości decyzję Naczelnika Urzędu Celnego [...] w [...] z [...] kwietnia 2012r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej we wrześniu 2007 r. w kwocie 3.588.680 zł oraz odmawiającą zwrotu odsetek i orzekająca co do istoty sprawy poprzez odmowę stwierdzenia nadpłaty w tym podatku w kwocie 2.477.880 zł z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej na podstawie deklaracji uproszczonej nr [...] z [...] września 2007 r. oraz odmowę stwierdzenia nadpłaty w tym podatku w kwocie 1.110.800 zł z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej na podstawie deklaracji uproszczonej nr [...] z [...] września 2007 r. Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.
Skarżąca wnioskiem z [...] września 2009r. zwróciła się do Urzędu Celnego [...] w [...] o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym w łącznej kwocie 108.398.780,00 zł oraz dokonanie zwrotu nadpłaty w łącznej kwocie 54.499.156,00 zł, wraz z oprocentowaniem od nadpłaconej akcyzy za miesiące od maja 2006 r. do października 2007 r., w tym za wrzesień 2007 r. W uzasadnieniu wniosku skarżąca wyjaśniła, że zakres jej działalności stanowi hurtowy obrót energią elektryczną. Zakupioną energię elektryczną od wytwórców energii elektrycznej w Polsce oraz nabytą energię z zewnątrz (nabycie wewnątrzwspólnotowe), sprzedaje w części na rynku krajowym podmiotom dostarczającym energię elektryczną nabywcom końcowym, a w części dokonuje dostawy wewnątrzwspólnotowej energii. W żadnym przypadku spółka nie dokonuje dostaw energii elektrycznej do podmiotów będących nabywcami końcowymi, a jedynie podmiotom, których działalność polega na dystrybucji/redystrybucji energii zakupionej od skarżącej.
Skarżąca stanęła na stanowisku, iż przepisy ustawy o podatku akcyzowym w zakresie, w jakim określały, że obowiązek podatkowy w akcyzie w przypadku importu energii elektrycznej oraz nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej powstaje odpowiednio w momencie powstania długu celnego oraz z dniem otrzymania energii elektrycznej (nie później niż z dniem faktury dokumentującej nabycie), są niezgodne z dyrektywą Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. UE L. 2003.283.51 ze zm.) zwanej dalej: Dyrektywą energetyczną. Zgodnie z tą dyrektywą podatek akcyzowy od energii elektrycznej staje się wymagalny dopiero w momencie dostawy energii przez dystrybutora lub redystrybutora. Spółka wskazał również na pierwszeństwo stosowania prawa unijnego nad prawem krajowym. W tym kontekście powołała się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który stwierdził, że jeżeli dana dyrektywa nie została wdrożona w terminie przez dane państwo członkowskie, jej postanowienia mogą być stosowane bezpośrednio, jeżeli nadają podmiotom jednoznacznie określone prawa oraz są jasne, bezwarunkowe i precyzyjne. Zasada ta określana jest w jurysprudencji TSUE jako zasada bezpośredniego stosowania dyrektyw.