Wystąpienie z wnioskiem o przyznanie pomocy jest dobrowolne, a podmiot ubiegający się o przyznanie pomocy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów rozporządzenia wykonawczego, spełnienia kryteriów przyznania pomocy i wymogów przygotowania dokumentacji aplikacyjnej, które są jednolite dla wszystkich podmiotów ubiegających się o przyznanie pomocy. Jednocześnie Strona w postępowaniu administracyjnym dotyczącym przyznania pomocy potwierdziła własnoręcznym podpisem znajomość zasad przyznawania pomocy finansowej.
Ponadto, w decyzji nr [...] z dnia [...].12.2017 r. Strona została jednoznacznie i konkretnie poinformowana o warunkach przyznania pomocy finansowej oraz terminach dopełnienia tych warunków. W odwołaniu Strona stwierdza, że niedopełnienie warunków wynikało z niewiedzy.
Z akt sprawy wynika, że Strona nie podjęła czynności w zakresie uzyskania jakichkolwiek informacji w [...] OR ARiMR o okolicznościach dopełnienia warunków.
Zdaniem organu strona nie zachowała należytej staranności przy prowadzeniu własnych spraw.
Wyżej opisaną decyzję zaskarżył M. N. zarzucając jej:
1. naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na treść wydanej decyzji, tj.:
a) art. 9 KPA w zw. z par. 19 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania, wypłaty oraz zwrotu pomocy finansowej na operacje typu "Premie dla młodych rolników" w ramach poddziałania "Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz.U. 2015 poz. 982), poprzez zaniechanie zamieszczenia w pouczeniu o wykładni warunków określonych w par 19 ust 2 ww. rozporządzenia.
b) art. 7 i 77 KPA zw. z par. 19 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 lipca 2015 r., poprzez zaniechanie rozważenia całokształtu materiału dowodowego i pominięcie, że Skarżący pozostawał w niewiedzy, że fakt pobierania specjalnego zasiłku w okresie od [...].11.2017 do [...].10.2018 r. wykluczy go z możliwości ubezpieczenia z mocy ustawy w pełnym zakresie (na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników),
c) art. 7 i 77 KPA zw. z par. 19 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 lipca 2015 r., poprzez zaniechanie rozważenia całokształtu materiału dowodowego i pominięcie, że Skarżący pozostawał w niewiedzy, że wystąpienie o nadanie numeru ewidencji producentów nie jest tożsame z formalnym zarejestrowaniem siedziby stada zwierząt,
d) art. 7 i 77 KPA poprzez zaniechanie rozważenia całokształtu materiału dowodowego i pominięcie, że Skarżący w rzeczywistości faktycznie posiadał te nieruchomości i nimi władał;
nadto naruszenia ww. przepisów postępowania skutkowały naruszeniem zaufania Skarżącego do sposobu prowadzenia postępowania przez Organy Administracji.
2. błąd w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę wydania decyzji w niniejszej sprawie polegający m.in. na przyjęciu, że Skarżący nie nabył lub nie wszedł w posiadanie gospodarstwa, którego rozwoju dotyczy biznesplan, pomimo, że w rzeczywistości faktycznie posiadał te nieruchomości i nimi władał;