Zaskarżone postanowienie nie narusza także przepisu art. 139 k.p.a., który stanowi, że organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem pełnomocnika Skarżącego, że zaskarżone postanowienie pogarsza sytuację skarżącego w odniesieniu do tej wykreowanej treścią rozstrzygnięcia Burmistrza [...]. Rozstrzygnięcie o niedopuszczalności zarzutów nie pogorszyło - w kontekście skutków rozstrzygnięcia - sytuacji skarżącego. Nie doprowadziło ono bowiem, podobnie zresztą jak rozstrzygnięcie Burmistrza [...], do uwzględnienia stanowiska Skarżącego co do nieistnienia obowiązku. Poza tym rozstrzygnięcie o niedopuszczalności zarzutu, chociaż rzeczywiście odmienne od pierwszoinstancyjnego, to uzasadnione zostało w sposób analogiczny jak rozstrzygnięcie Burmistrza [...].
W ocenie Sądu prawidłowe jest rozstrzygnięcie organu orzekającego o niezasadności zarzutu przedawnienia egzekwowanego obowiązku. Sąd podziela w tym zakresie argumenty organu zaprezentowane w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Przypomnieć należy, że nalezności z tytułu renty planistycznej są środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym, o których mowa w art. 60 u.f.p. Art. 67 tej ustawy stanowi, że do spraw dotyczących powyższych należności, nieuregulowanych u.f.p., stosuje się przepisy k.p.a. i odpowiednio przepisy działu III o.p. Zatem w zakresie przedawnienia obowiązku zapłaty renty planistycznej odpowiednie zastosowanie znajdą przepisy działu III o.p. dotyczące przedawnienia zobowiązań podatkowych. Zgodnie z art. 70 § 1 o.p. zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Przy odpowiednim zastosowaniu tego przepisu do obowiązku zapłaty renty planistycznej oznacza to, że obowiązek zapłaty renty planistycznej przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności tej renty. W niniejszej sprawie renta planistyczna została ustalona decyzją Burmistrza [...] nr [...] z dnia [...] marca 2008 r., w której termin płatności ustalony został na 30 dni od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna. Decyzja powyższa stała się ostateczna z dniem [...] lipca 2008r ., tj. z dniem wydania przez organ II instancji (SKO w [...]) decyzji [...] utrzymującej w mocy powyższą decyzję Burmistrza [...]. Termin płatności renty planistycznej upływał zatem w ciągu 30 dni od dnia [...] lipca 2008r. W tej sytuacji termin płatności renty planistycznej upływał w roku 2008. Powyższe oznacza, że 5 letni bieg terminu przedawnienia rozpoczął się z dniem 1 stycznia 2009 r. i upłynie z dniem 31 grudnia 2013 r.
Reasumując należało uznać, że podniesione w sprawie zarzuty są nieuzasadnione, a zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Z wyżej przedstawionych powodów Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu Sąd orzekł, na podstawie art. 250 p.p.s.a. i § 15 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez Radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).