Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Izabella Janson, Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak (spr.), Protokolant st. specjalista - Sylwia Wojtkowska-Just, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu nałożonej kary pieniężnej; uchyla zaskarżoną decyzję
Wnioskiem z dnia [...] lipca 2013 r. skarżący A. B. zwrócił się do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z wnioskiem o umorzenie kary pieniężnej w łącznej kwocie 6.000,00 zł nałożonej na zobowiązanego decyzją Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2013 r. (nr [...]) oraz decyzją z [...] kwietnia 2013 r. (nr [...]) za naruszenie przepisów ustawy o drogach publicznych.
Uzasadniając swój wniosek skarżący wskazał, iż ze względu na swoją sytuację materialną nie jest w stanie ponieść kary pieniężnej bez znacznego uszczerbku dla utrzymania swojego i swojej rodziny. Ponadto skarżący stwierdził, iż nie posiadał wiedzy w przedmiocie obowiązku posiadania w samochodzie urządzenia viaBox służącego do uiszczania opłaty elektronicznej. Strona wskazała ponadto, iż "jechała starym Mercedesem 207 z pożyczoną przyczepką, jak się potem okazało moja dopuszczalna masa całkowita (DMC) przekroczyła 40 kg."
Pismem z dnia [...] lipca 2013 r. (znak [...]) organ wezwał stronę do przedstawienia okoliczności uzasadniających zastosowanie ulgi, pozwalających w szczególności na określenie możliwości płatniczych strony, jej sytuacji rodzinnej, majątkowej oraz stanu zdrowia zobowiązując jednocześnie do przedłożenia dokumentów uzasadniających i potwierdzających wystąpienie powyższych okoliczności. W odpowiedzi na wezwanie wnioskodawca przekazał oryginał Zaświadczenia nr [...] z Powiatowego Urzędu Pracy L. z dnia [...] lipca 2013 r., Zaświadczenie nr [...]. z Powiatowego Urzędu Pracy L. z dnia [...] lipca 2013 r., Zaświadczenie nr [...] Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. z dnia [...] lipca 2013 r., Zaświadczenie Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. z dnia [...] sierpnia 2013 r., kopię decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. oraz kopię decyzji nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013 roku. Wnioskodawca podniósł dodatkowo, że obecnie jest osobą bezrobotną utrzymującą się z prac dorywczych. Oświadczył, iż miesięczne wydatki na utrzymanie rodziny i gospodarstwa domowego łącznie wynoszą około 940 zł.
Decyzją z dnia [...] września 2013r. znak [...], organ odmówił umorzenia należności z tytułu nałożonej kary. W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił podstawę prawną rozstrzygnięcia, wskazując jednocześnie, iż decyzje w sprawie zastosowania ulgi, o którą zwrócił się skarżąca wydawane są w ramach tzw. uznania administracyjnego, którego granice wyznacza interes społeczny i słuszny interes obywateli. Określając motywy rozstrzygnięcia Organ wskazał, iż podejmując rozstrzygnięcie w przedmiocie umorzenia należności, organ ma na względzie interes Skarbu Państwa w zestawieniu z interesem strony i jej sytuacją majątkową. Na podstawie przedstawionych przez stronę dokumentów w ocenie organu nie zaistniały podstawy do zastosowania wnioskowanej ulgi. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ wskazał, że podniesione przez wnioskodawcę okoliczności (w tym. m.in., że nie wiedział, iż trzeba zakupić urządzenie pokładowe viaBox), nie mogą stanowić podstawy do umorzenia kary nałożonej za wykonanie przewozu z naruszeniem obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej.