Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Madalińska-Urbaniak (spr.) Sędziowie: NSA Ewa Wrzesińska-Jóźków NSA Piotr Piszczek Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia ... października 2015 r. nr ... w przedmiocie odmowy umorzenia w całości kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz J. B. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi J. B. jest decyzja Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z [...] października 2015 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję własną z [...] sierpnia 2015 r. nr [...] odmawiającej umorzenia należności z tytułu nałożonej kary pieniężnej w wysokości 3000 zł.
Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:
W dniu [...] sierpnia 2015 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wydał decyzję nr [...], mocą której odmówił umorzenia w całości kary pieniężnej nałożonej na Stronę decyzją administracyjną Głównego Inspektora Transportu Drogowego nr [...] z dnia [...] września 2012 r., w kwocie 3.000,00 zł, za naruszenie przepisów ustawy o drogach publicznych.
Dnia 7 września 2015 r. do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad wpłynął wniosek skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] sierpnia 2015 r., o nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia. Do wniosku załączono: kopię decyzji ZUS z dnia [...] sierpnia 2015 r., kopię orzeczenia lekarskiego, kopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia 13 lipca 2015 r.
Zaskarżoną do Sądu decyzją organ utrzymał w mocy decyzje własną.
Organ wyjaśnił, że z materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu przed organem I i II instancji wynika, iż skarżący jest rencistą o znacznym stopniu niepełnosprawności. Posiadał dodatkową pracę na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. W okresie od dnia 30 stycznia 2015 r., do 30 lipca 2015 r. przebywał na zasiłku chorobowym. Przeszedł skomplikowaną operację stawu biodrowego. W okresie od dnia 28 maja 2015 r. do 20 czerwca 2015 r. skarżący miał przyznany z ZUS turnus rehabilitacyjny w [...]. Gospodarstwo domowe prowadzi z małżonką. J. B., żona skarżącego nie pracuje i nie otrzymuje żadnych dochodów. Opiekuje się od przebytej operacji mężem. Dochód rodziny stanowi renta skarżącego w kwocie 734,38 zł. Skarżący otrzymywał również zasiłek chorobowy w wysokości 900,00 zł , jednak Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r. odmówił prawa do zasiłku chorobowego z powodu wykorzystania ilości dni okresu zasiłkowego (182 dni).
Z zaświadczenia lekarskiego wydanego dnia 28 sierpnia 2015 r. wynika, że skarżący nie jest zdolny do pracy na stanowisku kierowcy zawodowego samochodu ciężarowego.
Organ podniósł, iż Państwo B. ponoszą wydatki w wysokości ok. 600,00 zł na: podatek za grunt i budynki mieszkalne, usługi telekomunikacyjne plus internet ok. 50,00 zł, gaz ok. 30,00 zł, energię elektryczną ok.70,00 zł., fundusz remontowy, wodę, wywóz śmieci. Dodatkowy wydatek stanowi zakup opału na zimę ok.1.000,00 zł i zakup lekarstw ok.100,00 zł.
Organ dokonując analizy zebranego materiału dowodowego stwierdził, że w stosunku do skarżącego w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki określone w art. 56 ust. 1, pkt 1,2,4 u.f.p.
Organ dokonał oceny materiału dowodowego również pod kątem przesłanki sformułowanej w art. 56 ust. 1 pkt 3 u.f.p. i uznał, że także ten przepis nie znajduje zastosowania do umorzenia należności w niniejszej sprawie.