Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak, Sędzia WSA - Piotr Kraczowski, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), Protokolant specjalista - Izabela Wrembel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2011 r. sprawy ze skargi T. R. - Zakład [...] na rozstrzygnięcie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu; oddala skargę
Pismem z dnia [...] maja 2010 r., [...] poinformowano T. R. prowadzącego Zakład Ceramiki Budowlanej w [...], iż jego wniosek o dofinansowanie projektu nr: [...] nie został uwzględniony. Projekt nie spełnił wszystkich kryteriów obligatoryjnych. Część wydatków zaplanowanych w projekcie uznana bowiem została na wydatki niekwalifikowane. Wnioskodawca w części badawczej zaplanował w kategorii wydatków "zakup lub używanie sprzętu i aparatury" zakup środków trwałych. Jednakże jako wydatek kwalifikowany może zostać uznana wyłącznie wysokość odpisów amortyzacyjnych, natomiast wartość początkowa może zostać uznana w całości za wydatek kwalifikowany w przypadku gdy środek trwały w całości zamortyzuje się w okresie trwania I etapu projektu.
Z treści powyższego pisma wynika że składający wniosek został pouczony o możliwości złożenia protestu do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w terminie 14 dni od dnia otrzymania w/w pisma.
W dniu 17 czerwca 2010 r. wnioskodawca sformułował protest od pisma z dnia [...] maja 2010 r. podnosząc m.in., że jego zakład przyjmując na siebie część zadań do samodzielnego wykonania w ramach etapu I zdecydował się na zatrudnienie personelu komórki badawczej oraz zakup aparatury która posłuży realizacji tych zadań. Przywołał również ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych która w art. 22 k pkt 7 umożliwia małym podatnikom a do takich wnioskodawca się zalicza dokonywanie jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości środków trwałych w roku podatkowym w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie powyższej ustawy wnioskodawca miał więc prawo objęcia zakupów dokonywanych w ramach I etapu projektu jednorazowym odpisem amortyzacyjnym.
W odpowiedzi na powyższy protest poinformowano wnioskodawcę (pismem z dnia [...] lipca 2010 r. [...] iż protest został rozpatrzony negatywnie. Powtórzono jednocześnie argumentację przytoczoną we wcześniejszym przepisie z dnia [...] maja 2010 r. Dodatkowo podkreślono że w harmonogramie rzeczowo- finansowym oraz w biznes planie wnioskodawca zawarł bardzo ogólne nie pozwalające na szczegółową analizę informacje na temat planowanych w ramach złożonego projektu zakupów.
Konsekwencją pisma z dnia [...] lipca 2010 r. było złożenie odwołania w którym wnioskodawca podnosi m.in., że w tymże piśmie przytacza się nowe argumenty których nie podnoszono we wcześniejszym piśmie informującym o negatywnej ocenie projektu.
Chodzi o ten jego fragment, w którym wskazuje się że "w harmonogramie rezerwowo- finansowym oraz biznes planie wnioskodawca zawarł bardzo ogólne nie pozwalające na szczegółową analizę informacje na temat planowanych w ramach złożonego protestu zakupów".
Wnioskodawca nie miał zatem możliwości zajęcia stanowiska wobec wszystkich zarzutów na etapie składania protestu.