Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Irena Jakubiec-Kudiura, Sędzia WSA - Piotr Kraczowski, Sędzia WSA - Małgorzata Rysz (spr.), Protokolant - Małgorzata Broniarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2010r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. w S. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] grudnia 2009r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczeń o pomocy de minimis oddala skargę
Przedmiotem skargi datowanej 15 stycznia 2010 r. wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez P. Sp. z o.o. z siedzibą w S. jest postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z [...] grudnia 2009 r. o numerze [...], utrzymujące w mocy postanowienie Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z [...] października 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.
Skarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym:
Wnioskiem z dnia 27 kwietnia 2009 r. P. Sp. z o.o. w S. zwróciła się do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis. Spółka wyjaśniła, iż ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych dokonała wydatków w ramach indywidualnego programu rehabilitacji. Wskazano m.in., iż kwota [...] zł przeznaczona została na zakup samochodu osobowego w ramach dostosowania stanowiska pracy do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności niepełnosprawnego pracownika, zaś kwota [...] została wydana na zakup polisy ubezpieczeniowej samochodu. Do wniosku o wydanie zaświadczenia strona dołączyła fakturę VAT nr [...], notę obciążeniową nr [...] oraz polisę serii [...] nr [...] z dnia [...] kwietnia 2009 r.
W piśmie z 25 sierpnia 2009 r. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zwrócił się do wnioskodawczyni o wyjaśnienie zaistniałych w sprawie wątpliwości, gdyż z przedłożonych przez zainteresowaną dokumentów nie wynika, aby dokonany zakup (samochód) miał przyczynić się do wyeliminowania (zmniejszenia) ograniczeń wynikających z niepełnosprawności pracownika, gdyż nie posiada jakiegokolwiek specjalistycznego oprzyrządowania, mającego na celu wyeliminowanie ww. ograniczeń.
Następnie w piśmie z dnia 9 września 2009 r. strona przedstawiła swoje stanowisko w sprawie zakupu samochodu ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych w ramach indywidualnych programów rehabilitacji, wskazując że zakup samochodu zmniejsza ograniczenia zawodowe wynikające ze stopnia i rodzaju niepełnosprawności i jest w pełni uzasadniony przez komisję rehabilitacyjną. Ponadto strona oświadczyła, że samochód nie musi być w szczególny sposób dostosowany by zmniejszać ograniczenia zawodowe osoby niepełnosprawnej. Biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności pracownika może on bez przeszkód i barier kierować zakupionym samochodem, natomiast zakup karty pojazdu i polisy ubezpieczeniowej jest niezbędnym wydatkiem aby korzystać z samochodu. Zaznaczono, iż wyposażenie stanowiska pracy w samochód (posiadający czujniki cofania oraz wspomaganie kierownicy) spowodowało likwidację bariery transportowej pracownika oraz zmniejszyło utrudnienia w samodzielnym wykonywaniu pracy, w wywiązywaniu się z obowiązków służbowych wynikających z pełnionej funkcji. Stanowisko niepełnosprawnego pracownika (prezes zarządu spółki) wymaga utrzymywania kontaktów z kontrahentami a także monitorowania miejsc wykonywania usług, co bez wykorzystania samochodu byłoby niemożliwe z uwagi na rodzaj niepełnosprawności pracownika (m. in. [...]).