Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Beata Blankiewicz - Wóltańska (spr.), Sędzia WSA - Cezary Kosterna, Protokolant st. sekr. sąd. - Marcin Kwiatkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2015 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. Sp. komandytowa z siedzibą w K. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia ... listopada 2014 r. nr ... w przedmiocie pisemnej interpretacji indywidualnej w zakresie przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oddala skargę.
P. Sp. z o.o. Sp. komandytowa z siedzibą w K. (zwana dalej: Skarżący, Wnioskodawca) zwróciła się do Ministra Pracy i Polityki Społecznej o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca skierował do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) w dniu 11 lutego 2014 r. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji na podstawie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którym przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej.
We wniosku wskazano, że Skarżący jest podmiotem wpisanym do KRS i posiada status pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej.
W dniu 12 lutego 1999 r., ze środków pochodzących z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych wspólnicy spółki cywilnej, których następcą jest Skarżąca spółka, kupili niezabudowaną nieruchomość gruntową (dalej: grunt), położoną w M. Grunt - jak twierdzi Wnioskodawca - został zaliczony do środków trwałych, lecz nie podlega amortyzacji, bowiem takiej możliwości nie przewidują przepisy prawa podatkowego. Na gruncie, po uzyskaniu stosownych zezwoleń, wspólnicy spółki cywilnej wybudowali budynek ośrodka rehabilitacyjno-wypoczynkowego (baza rehabilitacyjna), a koszty budowy budynku sfinansowano ze środków pochodzących z funduszu rehabilitacji. Pozwolenie na użytkowanie wybudowanego budynku wydane zostało w dniu 11 maja 2001 r. Budynek, jako środek trwały, podlega amortyzacji.
Wnioskodawca, ze względu na brak środków na utrzymanie, rozważa zbycie, na podstawie umowy sprzedaży, gruntu zabudowanego budynkiem (dalej: nieruchomość). Cena uzyskana ze zbycia nieruchomości, w części odpowiadającej cenie budynku, może być niższa, równa lub wyższa od części niezamortyzowanej budynku (dalej: wartość netto budynku). Cena uzyskana ze zbycia nieruchomości zostanie podzielona na cenę za grunt (dalej: cena za grunt) i cenę za budynek (dalej: cena za budynek).
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
1. Czy w przypadku zbycia nieruchomości i nie odprowadzenie na fundusz rehabilitacji ceny za budynek, która to cena będzie równa lub niższa od wartości netto budynku, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania wpłaty, o której mowa w art. 33 ust. 4a pkt 2 ustawy o rehabilitacji?
2. Czy w przypadku zbycia nieruchomości i nie odprowadzenia na fundusz rehabilitacji ceny za budynek, która to cena będzie wyższa od wartości netto budynku, w części odpowiadającej wartości netto budynku, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania wpłaty, o której mowa w art. 33 ust. 4a pkt 2 ustawy o rehabilitacji?
3. Czy w przypadku zbycia nieruchomości i nie odprowadzenia na fundusz rehabilitacji ceny za grunt, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania wpłaty, o której mowa w art. 33 ust. 4a pkt 2 ustawy o rehabilitacji?