Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie rozłożenia na raty należności z tytułu kary pieniężnej;
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Arkadiusz Tomczak, Sędzia WSA - Beata Blankiewicz - Wóltańska, Sędzia WSA - Irena Jakubiec - Kudiura (spr.), Protokolant st. sekr. sąd. - Marcin Kwiatkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty należności z tytułu kary pieniężnej; oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia [...] września 2014 r. nr [...] Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, po rozpoznaniu wniosków A. S., orzekł o rozłożeniu na raty kar pieniężnych nałożonych na wnioskodawcę na podstawie pięciu decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego. Wysokość rat została ustalona na kwotę 100 zł miesięcznie od każdej z pięciu kar. Dodatkowo organ ustalił wysokość opłaty prolongacyjnej w wysokości od 11 do 23 zł od każdej raty. Uzasadniając rozstrzygnięcie o takiej treści organ wskazał, że wnioskodawca do dnia 31 stycznia 2013 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego. Następnie działalność ta została zawieszona w związku z utratą ciągnika siodłowego wraz z naczepą w wyniku wypadku. W okresie od dnia 21 listopada 2012 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. wnioskodawca przebywał na zwolnieniach lekarskich w związku z leczeniem obrażeń poniesionych w wyniku. ww. wypadku. Od dnia 4 lutego 2013 r. do dnia 12 sierpnia 2013 r. wnioskodawca był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w S., natomiast od dnia 3 marca 2014 r. jest zatrudniony w firmie "Komunikacja Autobusowa" na czas nieokreślony uzyskując miesięczne wynagrodzenie w wysokości 3.772,96 zł netto. Żona wnioskodawcy również jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, a uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 1977,20 zł netto miesięcznie. Wnioskodawca posiada z żoną rozdzielność majątkową, ale wszystkie opłaty dotyczące utrzymania gospodarstwa domowego składającego się z czterech osób małżonkowie ponoszą wspólnie. Organ ustalił, że na wydatki te składają się m.in. opłata za czynsz w wysokości 359,03 zł, opłata za paliwo gazowe 40,36 zł, opłata za energię około 81,24 zł (za okres od dnia 12 kwietnia 2014 r. do dnia 13 czerwca 2014 r.). Ponadto ustalono, że w roku 2003 A. S. wraz z żoną zaciągnęli kredyt budowlano - hipoteczny w kwocie 24.206,39 CHF na okres 360 miesięcy. Dodatkowo wnioskodawca zaciągnął w Banku P. pożyczkę w wysokości 80.000,00 zł na okres od dnia 2 czerwca 2011 r. do dnia 30 czerwca 2016 r. Na dzień podpisania tej umowy pożyczki wysokość raty kapitałowo - odsetkowej wynosiła 1.964,76 zł.

W ocenie organu tak ustalony stan faktyczny uzasadniał przyznanie wnioskodawcy ulgi w spłacie nałożonych kar poprzez rozłożenie tych należności na raty w wysokości 100 zł miesięcznie od każdej z pięciu kar wynoszących 3000 zł. W konsekwencji każda z nałożonych na wnioskodawcę kar została rozłożona na 30 rat.

Po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy decyzją z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] organ utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 23 września 2014 r.

A. S. wniósł skargę na powyższą decyzję wskazując, że we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wnioskował o obniżenie raty do 80 zł miesięcznie.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej jako p.p.s.a. oraz art. 60 pkt 7, art. 61 ust. 1 pkt 1, art. 64 ust. 1 w zw. z art. 55 i art. 57 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2009 r. nr 157, poz. 1240 ze zm.) - dalej jako u.f.p., organ orzekł o uchyleniu własnych decyzji z dnia 24 września 2015 r. i 27 stycznia 2015 r. oraz o rozłożeniu spłaty nałożonych kar na raty zgodnie z żądaniem strony. Wysokość miesięcznych rat od każdej z pięciu kar wyniosła od 78 do 88 zł łącznie z opłatą prolongacyjną - spłatę każdej z tych kar rozłożono na 40 rat. W uzasadnieniu organ podtrzymał ustalenia faktyczne poczynione na wcześniejszym etapie postępowania, stwierdził jednak, że ponowna analiza dokumentów przedstawionych przez stronę wskazuje, iż rozłożenie należności na 30 rat nie jest wystarczające do realizacji celu, o którym mowa w art. 57 u.f.p.

Strona 1/4