Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej w przedmiocie odmowy przyznania części rekompensującej subwencji ogólnej na wyrównanie dochodów utraconych z powodu ustawowego zwolnienia z podatku od nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Bożena Zwolenik, Sędzia WSA - Marek Krawczak, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), Protokolant referent Patrycja Młynarczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2022 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania części rekompensującej subwencji ogólnej na wyrównanie dochodów utraconych z powodu ustawowego zwolnienia z podatku od nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2020 r. Miasto T. wystąpiło o przyznanie w 2020 r. części rekompensującej subwencji ogólnej na wyrównanie ubytku dochodów wynikającego ze zwolnienia z podatku od nieruchomości gruntów, budowli i budynków położonych na terenie [...] za 2019 r. Przewidywana wielkość ubytku dochodów Miasta T. wskazana we wniosku wyniosła ogółem 3.561.082,00 zł, z tego: wielkość ubytku z tytułu opodatkowania podatkiem od nieruchomości gruntów - 323.373,60 zł, budynków - 2.047.562.70 zł oraz budowli - 1.190.145,91 zł.

W wyniku przeprowadzonego postępowania administracyjnego Minister Finansów Funduszy i Polityki Regionalnej decyzją z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] odmówił przyznania Miastu T. części rekompensującej subwencji ogólnej w 2020 r.

Korzystając z prawa zaskarżenia, Miasto T. wniosło o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Uznając bezzasadność tego wniosku Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej decyzją z dnia [...] lutego 2021 r. znak [...]utrzymał w mocy kwestionowane rozstrzygnięcie.

W uzasadnieniu własnej decyzji Minister wskazał m.in., że zasady przyznania gminom części rekompensującej subwencji ogólnej na wyrównanie ubytku dochodów wynikającego ze zwolnienia z podatku od nieruchomości gruntów, budowli i budynków położonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej regulują przepisy ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840, z późn. zm.) oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, zwalnia się z podatku od nieruchomości grunty, budynki i budowle, które są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych na podstawie zezwolenia, zmienionego stosownie do przepisów art. 6 przez przedsiębiorcę do którego stosuje się art. 5 ust. 2 tej ustawy w okresie ważności tego zezwolenia.

Artykuł 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw stanowi, że gmina, która w danym roku podatkowym nie uzyskała dochodów na skutek zwolnienia przedsiębiorców, o których mowa w ust. 1, z podatku od nieruchomości, otrzymuje w następnym roku z budżetu państwa część rekompensującą subwencji ogólnej na wyrównanie ubytku dochodów wynikającego ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 w wysokości tego zwolnienia.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 10 ust. 7 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw minister właściwy do spraw gospodarki określa corocznie w drodze rozporządzenia wykaz gmin którym przysługuje część rekompensująca subwencji ogólnej za rok poprzedni.

Z przywołanych przepisów jednoznacznie wynika, że warunkiem otrzymania przez gminę części rekompensującej subwencji ogólnej jest łączne spełnienie trzech przesłanek, którymi są:

Strona 1/6