Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Małgorzata Rysz, Sędzia WSA - Irena Jakubiec - Kudiura, Sędzia WSA - Beata Krajewska (spr.), Protokolant ref. staż. - Tomasz Godlewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi T.S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu zadośćuczynienia rodzinom ofiar zbiorowych wystąpień wolnościowych. 1. oddala skargę; 2. zasądza od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, na rzecz adw. A. R., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym tytułem wynagrodzenia kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) i tytułem 23 % podatku od towarów i usług kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy).
T. S. (dalej: skarżąca lub strona) pismem z dnia 11 listopada 2011 r. wniosła za pośrednictwem Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, zwanego dalej "Kierownikiem Urzędu" skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję ww. organu, nr [...], z dnia [...] października 2011 r. o odmowie przyznania świadczenia pienieżnego w wysokości 50.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za śmierć S. S.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:
T. S. wystąpiła do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z wnioskiem o przyznanie jednorazowego świadczenia pieniężnego po zmarłym mężu - S. S. Wnioskodawczyni dołączyła do wniosku kserokopie odpisów skróconych: aktu małżeństwa [...] oraz aktu zgonu [...].
Decyzją, nr [...], z dnia [...] października 2011 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił przyznania świadczenia pienieżnego w wysokości 50.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za śmierć S. S.
W uzasadnieniu decyzji Kierownik Urzędu podkreślił, iż S. S., pracownik niewykwalifikowany K. zmarł w [...] w dniu [...]r. Data ta zawiera się w przedziale czasowymi zawartym w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2009 r. o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar zbiorowych wystąpień wolnościowych w latach 1956-1989, zgodnie z którym ww. ustawa określa zasady zadośćuczynienia członkom rodzin osób, które na skutek działań wojska, milicji i innych organów aparatu bezpieczeństwa poniosły śmierć w związku z wystąpieniami wolnościowymi na rzecz odzyskania przez Państwo Polskie suwerenności, niepodległości oraz respektowania praw człowieka i obywatela w czerwcu 1956 r. w Poznaniu, w październiku 1957 r. w Warszawie, w grudniu 1970 r. na Wybrzeżu (w Elblągu, Gdańsku, Gdyni i Szczecinie), w czerwcu 1976 r. w Radomiu, w okresie stanu wojennego trwającego od dnia 13 grudnia 1981 r. do dnia 22 lipca 1983 r. oraz w trakcie tłumienia manifestacji lub strajków w latach 1983-1989." Organ podkreślił, że w zgłoszeniu zgonu jako przyczynę podano między innymi [...].
Organ mając na uwadze art. 2 ww.ustawy, zgodnie z którym do członków rodzin osób, o których mowa w art. 1 ust. 1, zalicza się ich: małżonka, dzieci własne oraz dzieci przysposobione, rodziców oraz osoby przysposabiające - zwanych dalej "członkami rodziny", potwierdził, iż strona jest uprawnioną do złożenia wniosku o przyznanie jednorazowego świadczenia przewidzianego w ustawie o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar zbiorowych wystąpień wolnościowych 1956 - 1989, ponieważ T. S. była w chwili śmierci żoną S. S. Zdaniem organu strona spełniła również pozostałe wymagania formalne wniosku określone w art. 4 ust. 2 ww. ustawy.
Dalej organ stwierdził, że po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego nie znaleziono dokumentów mogących potwierdzić śmierć S. S. w okolicznościach, które uprawniałyby stronę postępowania do otrzymania jednorazowego świadczenia pieniężnego z ustawy z 7 maja 2009 roku.
Z informacji zebranych w czasie postępowania przez Kierownika Urzędu wynika, że mąż zainteresowanej pracował w [...]. Dokumenty przesłane przez Instytut Pamięci Narodowej w sprawie męża zainteresowanej ([...]) również nie zawierają żadnych informacji na temat ran S.S. odniesionych w dniu [...] grudnia 1981r. Z dokumentów wynika również, że mąż zainteresowanej pracował w [...] aż do chwili umieszczenia go w szpitalu, w którym zmarł. Dowodzi tego między innymi lista płac męża zainteresowanej dotycząca m.innymi trzech pierwszych miesięcy 1982 roku. Mając powyższe na uwadze, chociaż wyrażajac podziw wobec zmarłego S.S. za udział w [...] Kierownik Urzędu podkreślił, że zobowiązany jest działać na mocy obowiązującego prawa, a dokładniej cytowanej ustawy z dnia 7 maja 2009r., która przyznaje świadczenie przewidziane w ustawie wyłączenie członkom rodzin ofiar zbiorowych wystąpień wolnościowych z lat 1956-1989. Z dokumentów uzyskanych przez Kierownika Urzędu nie wynika w żaden sposób związek między udziałem w [...], a śmiercią S. S. [...]. Instytut Pamięci Narodowej nie uznał również męża strony za ofiarę stanu wojennego w ramach wystawy związanej z obchodami 25 rocznicy jego wprowadzenia. W związku z tym Organ nie stwierdził, aby śmierć S. S. spełniała przesłanki z ustawy z dnia 7 maja 2009 o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar zbiorowych wystąpień wolnościowych w latach 1956-1989 (Dz. U. z 2009 r. Nr 91 poz. 741).