Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jolanta Bożek, Sędzia WSA - Irena Jakubiec-Kudiura (spr.), Sędzia WSA - Michał Sowiński, Protokolant ref. staż. - Tomasz Godlewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi M. J. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony; Oddala skargę
M. J., dalej: "skarżący" w dniu [...] sierpnia 2009 r. wystąpił do Wojewody [...], dalej "organ pierwszej instancji", z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. We wniosku wskazał, że przebywa w Polsce od [...] czerwca 2005 r. na podstawie wizy i karty pobytu. W Polsce prowadzi działalność gospodarczą i jest wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "[...]’’.
Decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. organ pierwszej instancji odmówił skarżącemu udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że skarżący nie posiada stabilnego i regularnego źródła dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny, a prowadzona przez skarżącego działalność gospodarcza nie ma waloru korzystności dla gospodarki narodowej. Organ wskazał, że średniomiesięczny dochód skarżącego po odliczeniu kosztów zamieszkania wynosi 482,72 zł, a po odliczeniu raty spłacanego kredytu - 99,50 zł. Skarżący uzyskuje więc dochód niższy niż wysokość dochodu, od której przyznaje się świadczenia pieniężne z pomocy społecznej (477 zł dla osoby samotnej). Organ stwierdził również, że prowadzona przez skarżącego działalność gospodarcza nie jest działalnością inwestycyjną, skarżący nie przedstawił planów jej rozwoju, a ponadto nie wykazał, że prowadzona działalność przyczynia się do spadku bezrobocia albo pozytywnie oddziałuje na lokalny rynek pracy. Zgodnie z oświadczeniem skarżącego, w prowadzonej spółce nie jest planowane tworzenie nowych miejsc pracy i zatrudnianie obywateli polskich, a skarżący zastanawia się nad zatrudnieniem obywateli [...]. Płacone podatki i składki ZUS nie mogą zadecydować, że prowadzona działalność jest korzystna dla gospodarki narodowej, ponieważ tego typu wydatki są nierozłącznie związane z prowadzoną działalnością gospodarczej i stanowią jej koszt.
Od decyzji tej skarżący złożył odwołanie wnosząc w nim o zmianę decyzji i udzielenie zezwolenia na zamieszkanie w Polsce w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 53 b ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach przez błędne przyjęcie, że uzyskiwany dochód z pracy w spółce, której jest udziałowcem, oszczędności oraz pomoc od rodziny w [...] nie stanowią stabilnych i regularnych źródeł dochodu wystarczających na pokrycie kosztów utrzymania w Polsce.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie stwierdził, że prowadzona przez skarżącego działalność gospodarcza nie przynosi korzyści gospodarce narodowej. Przedmiotem prowadzonej przez skarżącego działalności jest sprzedaż detaliczna kosmetyków i artykułów toaletowych, działalność fizjoterapeutyczna związana z poprawą kondycji fizycznej, działalność paramedyczna oraz działalność usługowa pozostała, gdzie indziej niesklasyfikowana. Przede wszystkim jednak działalność spółki skupia się na prowadzeniu gabinetu medycyny naturalnej i paranaturalnej, w tym masażu. W ocenie organu nie jest to działalność, która przyczynia się do wzrostu inwestycji, transferu technologii oraz nie wprowadza korzystnych innowacji na terytorium Polski. Organ stwierdził również, że wysokość dochodów uzyskiwanych przez spółkę oraz wysokość płaconego przez nią podatku dochodowego nie klasyfikuje prowadzonej działalności do grupy działalności przynoszącej korzyści dla gospodarki. Podkreślił, że sam fakt wywiązywania się z zobowiązań podatkowych wobec budżetu nie stanowi przejawu korzystności prowadzonej działalności dla gospodarki, ponieważ obciążenia z tytułu podatków są obligatoryjne i stanowią nieodłączny element prowadzonej działalności. W ocenie organu, skarżący nie wykazał również, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza znacząco przyczynia się do poprawy sytuacji na lokalnym rynku pracy oraz do spadku bezrobocia. Organ powołał oświadczenie skarżącego, że spółka nie planuje utworzenia nowych, stabilnych miejsc pracy dla obywateli Polskich, zamierza natomiast zwiększyć zatrudnienie obywateli [...].