Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o drogach publicznych;
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński, Sędzia WSA - Beata Krajewska (spr.), Sędzia WSA - Barbara Mleczko-Jabłońska, Protokolant spec. - Mariusz Dzierzęcki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o drogach publicznych; oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r., nr [...], Generalny Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad odmówił R. K. umorzenia kary pieniężnej w kwocie 3.000 zł, nałożonej decyzją Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2012 r., za naruszenie przepisów ustawy o drogach publicznych - przejazdy bez instalacji urządzenia do naliczania opłat. W uzasadnieniu wskazano, iż w sprawie nie wystąpiły przesłanki z art. 56 i 57 ustawy o finansach publicznych, które mogłyby uzasadniać uwzględnienie wniosku o umorzenie.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia [...] lipca 2012 r. R. K., odwołując się do argumentów przedstawionych już we wniosku o umorzenie, przywołał swą złą sytuację finansowa i zdrowotną oraz zapewniał, iż brak wniesienia opłaty nie był przez niego zamierzony. Pomagał tylko córce dostarczać towar na giełdę. Podkreślał, iż za kilkakrotne nieopłacone przejazdy łącznie nałożono na niego kary w wysokości ok. 30.000 zł - podczas, gdy jego roczny dochód wynosi ok. 11.900 zł.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Generalny Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad decyzją z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...], utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] czerwca 2012 r., nr [...]. W uzasadnieniu wskazał, iż po dokonaniu oceny dowodów przedstawionych przez stronę : zaświadczenia z Urzędu Skarbowego o dochodzie uzyskanym w 2011 r., zaświadczenia o nieprowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, zaświadczenia o stanie zdrowia strony oraz kopi pisma do Głównego Inspektora Transportu Drogowego wraz z kopią zwrotu niesprawnego urządzenia viaBOX - nie znalazł podstaw do zastosowania ulgi w formie umorzenia kary. Zdaniem organu rozważony mógłby być natomiast wniosek strony o rozłożenia należności na raty, jeżeli taki wpłynie do organu.

W skardze z dnia 28 sierpnia 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie R. K. wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lipca 2012 r. oraz o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 107 kpa oraz naruszenie art. 57 ustawy o finansach publicznych poprzez przyjęcie, iż nie zachodzą przesłanki umorzenia kary pieniężnej z uwagi na brak możliwości skarżącego. Według skarżącego organ nie przeprowadził oceny zgromadzonego materiału dowodowego poprzestając na stwierdzeniu, iż brak jest podstaw do zastosowania ulgi.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Podstawową funkcją sądownictwa administracyjnego i toczącego się przed nim postępowania jest sprawowanie wymiaru sprawiedliwości poprzez działalność kontrolną polegającą na zbadaniu, czy organ administracji publicznej nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. W tym zakresie mieści się ocena, czy zaskarżone rozstrzygnięcie odpowiada prawu i czy postępowanie prowadzące do jego wydania nie jest obciążone wadami uzasadniającymi jego uchylenie.

Strona 1/4