Sprawa ze skargi na decyzję Rady do Spraw Uchodźców w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy i wydalenia z terytorium RP wobec braku przesłanek do udzielenia ochrony uzupełniającej i braku przesłanek do udzielenia zgody na pobyt tolerowany.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Kania, Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska (spr.), Sędzia WSA - Małgorzata Rysz, Protokolant ref. staż. - Tomasz Godlewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi T. B. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy i wydalenia z terytorium RP wobec braku przesłanek do udzielenia ochrony uzupełniającej i braku przesłanek do udzielenia zgody na pobyt tolerowany. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adw. P.T. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu kwotę 295, 20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym tytułem wynagrodzenia kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) i tytułem 23 % podatku od towarów i usług kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy).

Uzasadnienie strona 1/4

Obywatel K.T.B. wnioskiem z [...] października 2008 r. wystąpił do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców o nadanie statusu uchodźcy na terytorium RP.

Skarżący składając wniosek oświadczył, że jest narodowości B., wyznania [...], urodził się w M. posiada k. obywatelstwo, jest kawalerem bez zawodu, ma ukończony licencjat. Do Polski przyjechał nielegalnie przekraczając granicę z [...] i wnosi o przyznanie statusu uchodźcy z powodu przynależności politycznej do organizacji [...], która jest nielegalna w K. Przed wyjazdem z kraju pochodzenia został aresztowany, uciekł z więzienia przy pomocy rodziny. Uciekał w obawie o swoje życie i zdrowie.

Rozpatrując powyższy wniosek decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców odmówił Skarżącemu nadania statusu uchodźcy, udzielenia ochrony uzupełniającej oraz orzekł o jego wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wobec stwierdzenia, że nie zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie zgody na pobyt tolerowany.

Ustosunkowując się do zebranego w sprawie materiału dowodowego organ stwierdził, że nie uzasadnia on obawy przed prześladowaniem Skarżącego ze względu na rasę, religię, narodowość, przynależność do określonej grupy społecznej lub z powodu przekonań politycznych. Cudzoziemiec składając wniosek o nadanie statusu uchodźcy poinformował organ, że obawia się prześladowań na tle politycznym z powodu swojej przynależności do [...]. Skarżący nie przedstawił wobec organu wiarygodnej relacji z faktów, które poprzedziły i spowodowały jego wyjazd z kraju pochodzenia szczególnie, że w jego oświadczeniach zaistniały nieścisłości, którym można przypisać stopień relewantny dla ogólnej oceny wiarygodności, nie przedstawił też żadnych dowodów na poparcie swojej działalności politycznej. W K. nie toczy się żaden konflikt zbrojny wewnętrzny i zewnętrzny, dochodzi do zjawisk łamania podstawowych praw człowieka, lecz sam ten fakt nie stanowi o przyznaniu statusu uchodźcy.

Odnosząc się do zeznań Skarżącego Szef Urzędu stwierdził również, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzi okoliczność uzasadniająca udzielenia ochrony uzupełniającej, o której mowa w art. 15 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP, bowiem Skarżący nie przytoczył żadnych faktów ani okoliczności, na podstawie których można by ustalić, że został skazany przez sąd lub inny organ quasi-sądowy na karę śmierci na terytorium K., a co za tym idzie nie grozi mu wykonanie takiej kary. Brak jest również podstaw do twierdzenia, że po powrocie do kraju pochodzenia Skarżący zostanie zatrzymany i w konsekwencji będzie poddawany torturom, nieludzkiemu czy poniżającemu traktowaniu albo karaniu, Skarżący bowiem nie uprawdopodobnił, że był aresztowany i zatrzymamy w swoim kraju.

W związku z powyższym Szef Urzędu uznał, iż Skarżący nie potrzebuje międzynarodowej ochrony i nie żywi uzasadnionej obawy przed prześladowaniem, ani nie jest narażony na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy w przypadku powrotu do kraju pochodzenia, co uzasadnia odmowę udzielenia ochrony uzupełniającej, o której mowa w art. 15 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP.

Strona 1/4