Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie odmowy umorzenia w części oraz rozłożenia na raty należności z tytułu nałożonej kary
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Ewa Wrzesińska - Jóźków, Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Izabella Janson (spr.), Protokolant st. specjalista - Anna Wiśniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia w części oraz rozłożenia na raty należności z tytułu nałożonej kary uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie strona 1/5

Przedmiotem skargi złożonej przez J. S. (dalej Skarżący, Wnioskodawca lub Strona) jest decyzja Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad (dalej: Generalny Dyrektor, GDDKiA lub organ) z [...] września 2017 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję własną z [...] listopada 2016 r., nr [...] odmawiającą stronie umorzenia spłaty należności z tytułu kary pieniężnej.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.

Skarżący zwrócił się z wnioskiem o umorzenie w części i rozłożenie na raty pozostałej kwoty kary pieniężnej nałożonej decyzją Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] listopada 2015 r. w kwocie 1.500 zł za naruszenie przepisów ustawy o drogach publicznych (przejazd bez uiszczenia opłaty po drodze krajowej).

W uzasadnieniu wniosku oraz jego uzupełniniu Wnioskodawca wskazał na okoliczności powodujące niemożność uiszczenia w/w kwoty.

Po przeprowadzeniu postępowania Generalny Dyrektor decyzją z [...] listopada 2016 r. odmówił umorzenia w części należności oraz rozłożenia na raty pozostałej do zapłaty kwoty należności z tytułu nałożonej kary pieniężnej.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż działa w ramach tzw. uznania administracyjnego. Generalny Dyrektor podkreślił, iż aby mógł zastosować ulgę w postaci umorzenia kary w części oraz rozłożyć na raty pozostałą kwotę należności powinna zaistnieć jedna z przesłanek określonych w ustawie tj. ważny interes dłużnika lub interes publiczny.

Organ ustalił, że Strona prowadzi gospodarstwo domowe samodzielnie.

W okresie od września 2014 r. do końca kwietnia 2016 r. przebywał na zasiłku rehabilitacyjnym, którego wysokość wynosiła ok. 1.100 zł. Skarżący Obecnie przebywa na rencie i uzyskuje dochód w wysokości 956,64 zł, która stanowi jedyne źródło utrzymania Strony. Ponadto organ dostrzegł, iż Strona posiada auto [...] oraz ponosi wydatki w postaci kosztów energii, opału, usług telekomunikacyjnych, leków, wizyt lekarskich i dojazdów na rehabilitację.

GDDKiA wskazał na obowiązujące przepisy tj. art. 64 ustawy o finansach publicznych (dalej: u.f.p.), art. 67 Ordynacji podatkowej, art. 7, art. 77 §1, art. 107 § 1 i § 3 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.) oraz stwierdził, że "sytuacja życiowa i majątkowa Wnioskodawcy nie wskazuje bowiem, by nie posiadał on możliwości uiszczenia nałożonej kary.".

Organ uznał, że ustalona w sprawie sytuacja finansowa Strony nie wskazuje, by w sposób trwały nie posiadała ona możliwości do uiszczenia kary. Organ podkreślił, że zasadą jest regulowanie należności publiczno - prawnych w pełnej wysokości na podstawie norm zawartych w przepisach prawa, a jedynie w wyjątkowych sytuacjach może następować umorzenie należności. Organ stanął na stanowisku, że Strona ma trudną sytuację jednakże nie jest to taka sytuacja, która uzasadniałaby ulgę w postaci częściowego umorzenia i rozłożenia na raty pozostałej do zapłaty kwoty kary. Z tych względów Organ odmówił zastosowania ulgi.

Strona złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Strona 1/5