Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Barbara Mleczko - Jabłońska (spr.), Sędzia WSA - Irena Jakubiec - Kudiura, Sędzia WSA - Piotr Kraczowski, Protokolant ref. staż. - Tomasz Godlewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi H. F. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą P.w R. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis. 1. stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia oraz utrzymanego nim w mocy postanowienia Zastępcy Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z [...] maja 2012 r. znak [...]; 2. zasądza od Ministra Pracy i Polityki Społecznej na rzecz H. F. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą P. w R. kwotę 347 zł (trzysta czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc publiczna
Środki unijne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/9

Przedmiotem skargi wniesionej przez H.F. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] w R. jest postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2012 r. o nr [...].

Postanowieniem tym Minister Pracy, działając na podstawie art. 138 § 1 w związku z art. 144 oraz art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.), utrzymał w mocy postanowienie Zastępcy Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z 15 maja 2011 r. o odmowie wydania zaświadczenia o pomocy de minimis, w następującym stanie faktycznym:

H.F. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą [...] w R. wnioskiem z dnia 3 stycznia 2012 r. zwrócił się do PFRON o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis. Wniosek strony zawierał m. in. dokumentację potwierdzającą dokonanie wydatków tj. fakturę VAT oraz dowód potwierdzający wykonanie przelewu. Wydatek został sfinansowany ze środków ZFRON i dotyczył zakupu samochodu osobowego marki [...]. Powyższy wydatek został zakwalifikowany przez stronę na podstawie § 2 ust.1 pkt 12 lit. f rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Działając jako organ I instancji Zastępca Prezesa Zarządu PFRON postanowieniem wydanym [...] maja 2012 r. znak: [...] odmówił wydania zaświadczenia o pomocy de minimis na wydatek poniesiony w dniu 12 grudnia 2011 r. w kwocie 90 000,00 zł tj. 19 887,31 euro. W ocenie organu "indywidualne programy rehabilitacji nie mogą stanowić pretekstu do dokonywania w firmie inwestycji związanych z zakupem nowych maszyn, urządzeń i narzędzi w miejsce zużytych czy też nabyciem środków transportu". Ponadto Zastępca Prezesa Zarządu stwierdził, iż wątpliwości budzi fakt eliminowania ograniczeń zawodowych pracownika poprzez zakup samochodu, gdyż z przeciwwskazań wynika, że pracownik nie może długotrwale przebywać w pozycji wymuszonej. Trudno bowiem przyjąć, że nawet korzystanie z nowoczesnego samochodu spowoduje, że pozycja ta nie będzie wymuszona i ustaną problemy, jakie dla pracownika może powodować jazda samochodem. Organ podkreślił również, że nie ma w tym przypadku podstaw do obciążania rachunku zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych wnioskowaną przez stronę kwotą 90 000,00 zł, gdyż indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych nie mogą służyć zabezpieczeniu bieżących i przyszłych przychodów oraz poprawie sytuacji firmy borykającej się z kryzysem.

Na powyższe postanowienie H.F. złożył do Ministra Pracy i Polityki Społecznej zażalenie wnosząc o:

1) uchylenie zaskarżonego postanowienia,

2) przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji.

Ponadto strona w piśmie z dnia 28 czerwca 2012 r. wniosła również o ewentualne wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis zgodnie z jej wnioskiem z 3 stycznia 2012r.

Zdaniem strony zaskarżone postanowienie jest nieprzekonywujące, brak prawidłowego wyjaśnienia faktycznego i prawnego rozstrzygnięcia nie pozwala uznać, że istniały przesłanki do odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis na wydatek poniesiony na zakup samochodu marki [...] dla pracownika G.D., który ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności. Strona podniosła również, że jej zdaniem odmowa wydania zaświadczenia może nastąpić tylko wówczas, gdy osoba ubiegająca się nie wykaże interesu prawnego lub gdy jej żądanie nie znajduje uzasadnienia czy potwierdzenia w dokumentach posiadanych przez organ.

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc publiczna
Środki unijne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej