Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Izabella Janson (spr.), Sędzia WSA - Dorota Mydłowska, Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak, Protokolant spec. - Justyna Macewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2013 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy oprocentowania dotacji oddala skargę
Przedmiotem skargi [...] w Warszawie[...] jest decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] utrzymująca mocy w decyzję własną nr [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r. w sprawie odmowy oprocentowania dotacji, której kwotę przypadającą do zwrotu określono w decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] kwietnia 2007 r. (nr [...]).
Przedmiotowa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. (nr [...]) Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego określił [...] w [...] kwotę dotacji przypadającą do zwrotu w związku z pobraniem dotacji w nadmiernej wysokości. W związku z utrzymaniem w mocy tej decyzji, [...] w [...] dokonał częściowego zwrotu dotacji (w czterech ratach) w 2009 r., zaś pozostała część została rozłożona na raty płatne w terminach późniejszych. Decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2007 r. (nr [...]), utrzymująca w mocy decyzję własną z dnia [...] kwietnia 2007 r. (nr [...]), została zaskarżona do sądu administracyjnego przez Rzecznika Praw Obywatelskich. Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2010 r. (sygn. akt V SA/Wa 1791/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję uznając, że [...] przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a tym samym brak było podstaw do kwestionowania przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego prawa do otrzymania przez [...] w [...] zwrotu podatku od towarów i usług. Zwrot podatku został dokonany w związku z osiągnięciem przez [...] w [...] obrotów na skutek wykorzystania inwestycji sfinansowanej z dotacji przyznanej przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Tym samym środki przekazane z tytułu zwrotu podatku [...] w [...] pochodziły w istocie rzeczy z dotacji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Ww. wyrok został zaskarżony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego skargą kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, która została oddalona wyrokiem z dnia 6 lipca 2011 r. (sygn. akt II GSK 738/10). Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko sądu I instancji, że kwoty uzyskane przez [...] w [...] z tytułu dotacji oraz z tytułu zwrotu podatku od towarów i usług, były kwotami uzyskanymi zgodnie z prawem.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego dokonał na rzecz [...] w [...] zwrotu odebranej mu dotacji - dnia 17 lutego 2012 r. w wysokości 4.120.063,19 zł oraz dnia 24 lutego 2012 r. w wysokości 125.629,44 zł.
W związku z ww. wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, uznający prawidłowość wydatkowania dotacji przez [...] w [...], Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego stwierdził wygaśnięcie swojej decyzji z dnia [...] października 2009 r. (nr [...]) wydanej w sprawie rozłożenia na raty spłaty należności [...] w [...], określonej na podstawie decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] kwietnia 2007 r. (nr [...]), jak też uchylił w całości swoją decyzję z dnia [...] kwietnia 2007 r. (nr [...]) określającą [...] w [...] kwotę dotacji przypadającą do zwrotu.