Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Piotr Piszczek (spr.), Sędzia WSA - Piotr Kraczowski, Sędzia WSA - Michał Sowiński, , Protokolant sekretarz sądowy - Marcin Woźniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2014 r. sprawy ze skargi A. N. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kar pieniężnych; 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz A. N. kwotę 440 zł (czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z dnia 12 lutego 2013r., A. N. zwrócił się do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o umorzenie w całości kar pieniężnych w łącznej wysokości - 9 000 zł wynikających z decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego (nr [...] z dnia [...] grudnia 2012r., nr [...] z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] z dnia [...] stycznia 2013 r.) za naruszenie przepisów ustawy o drogach publicznych. Strona uzasadniała swój wniosek brakiem świadomości w zakresie konieczności uiszczenia opłaty za przejazd po drogach publicznych, wskazując jednocześnie na swoje przekonanie, co do braku konieczności uiszczenia opłaty z uwagi na rodzaj prowadzonego pojazdu (w ocenie Strony - prowadzony pojazd jest pojazdem specjalnym nieprzystosowanym do jakiejkolwiek działalności transportowej).
W uzasadnieniu wniosku, Strona wskazała, iż z uwagi na sytuację materialną nie jest w stanie uiścić wymienionych kar. Wnioskodawca wskazał ponadto, iż na utrzymaniu ma troje dzieci w wieku szkolnym, zaś źródłem utrzymania rodziny są dochody uzyskiwane z prowadzonego gospodarstwa rolnego i pracy zawodowej żony. Wnioskodawca wskazał, iż jego sytuacja materialna determinowana jest zobowiązaniami wynikającymi z zakupu ciągnika rolniczego oraz koniecznością uiszczania rat wynagrodzenia wynikającego z zawartej umowy leasingu na pojazd dostawczy KIA CEED, a także kosztami ponoszonymi w związku z najmem mieszkania dla studiującej córki. Do wniosku zostały dołączone następujące dokumenty: kopia wydruku z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, kopia umowy VIATOLL, kopie decyzji o nałożeniu kary, kopia zaświadczenia wydanego przez Burmistrza Miasta i Gminy [...], kopia zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, kopia legitymacji studenckiej, kopie zaświadczeń ze szkół, kopia umowy o kredyt pomostowy, kopia harmonogramu spłat kredytu, kopia umowy leasingu operacyjnego, kopia umowy najmu. Z załączonej kopii wydruku z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej RP wynikało, iż Wnioskodawca prowadzi działalności gospodarczą w zakresie świadczenia usług wspomagających produkcję roślinną oraz innych wskazanych w ewidencji obszarach.
Pismem z dnia 25 lutego 2013r. organ wezwał stronę do uzupełnienia dokumentacji niezbędnej do rozpatrzenia wniosku, w tym do przedstawienia dokumentów potwierdzających aktualną sytuację finansową Wnioskodawcy uniemożliwiającą zapłatę wierzytelności. W odpowiedzi na powyższe wezwanie, Wnioskodawca przedstawił oświadczenie, w którym wskazał, iż od daty sporządzenia wniosku nie zmieniły się jego możliwości finansowe.
Na podstawie zebranego materiału dowodowego, po jego analizie, Organ wydał decyzję z dnia [...] kwietnia 2013 r., w której odmówił umorzenia należności z tytułu nałożonych kar. W uzasadnieniu decyzji Organ wyjaśnił podstawę prawną rozstrzygnięcia, wskazując jednocześnie, iż decyzje w sprawie zastosowania ulgi, o którą zwróciła się Strona wydawane są w ramach tzw. uznania administracyjnego, którego granice wyznacza interes społeczny i słuszny interes obywateli. Określając motywy rozstrzygnięcia Organ wskazał, iż podejmując rozstrzygnięcie w przedmiocie umorzenia należności (tj. ulgi najdalej idącej), Organ ma na względzie interes Skarbu Państwa w zestawieniu z interesem strony i jej sytuacją majątkową. Na podstawie przedstawionych przez stronę dokumentów w ocenie Organu nie zaistniały podstawy do zastosowania wnioskowanej ulgi. Organ wskazał, iż z przedstawionych dokumentów nie wynika, aby w niniejszej sprawie zaistniały niezależne od strony nadzwyczajne przypadki (jak np. długotrwała choroba, całkowita niezdolność do pracy, powódź) uniemożliwiające stronie realizacje obowiązku uregulowania należności wobec Skarbu Państwa. Organ wskazał ponadto, iż ustalenia stanu faktycznego poczynione na podstawie zebranego materiału dowodowego mogłyby stanowić podstawę zastosowania ulgi w postaci rozłożenia należności na raty. W uzasadnieniu decyzji organ zawarł, w powyższym zakresie, stosowane pouczenie.