Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Joanna Zabłocka, Sędzia WSA - Izabella Janson, Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak (spr.), Protokolant spec. - Mariusz Dzierzęcki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2013 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis; 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Ministra Pracy i Polityki Społecznej na rzecz [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 340 zł (słownie trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym przez [...] Sp. z o.o. w [...] (dalej: skarżąca), postanowieniem z [...] czerwca 2011 r., nr [...] Minister Pracy i Polityki Społecznej, po rozpatrzeniu zażalenia skarżącej, utrzymał w mocy postanowienie Zastępcy Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z [...] stycznia 2011 r., nr [...] wydane w przedmiocie odmowy wydania zaświadczeń o pomocy de minimis na wydatki poniesione w łącznej kwocie 99672,42 zł. Zaskarżone postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym.
Wnioskiem z [...] sierpnia 2010 r. skarżąca zwróciła się do PFRON o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis na zakup trzech samochodów osobowych oraz opłacenie kart pojazdów. Zakup według skarżącej został dokonany w ramach realizacji indywidualnych programu rehabilitacji, w celu zmniejszenia ograniczeń zawodowych niepełnosprawnych pracowników.
Postanowieniem z [...] stycznia 2011 r. Zastępca Prezesa Zarządu PFRON odmówił wydania zaświadczenia o pomocy de minimis. W uzasadnieniu postanowienia stwierdził, że zasadność poniesienia wydatku musi wynikać wprost z IPR i musi być uzasadniona spodziewanym zmniejszeniem lub wyeliminowaniem ograniczeń zawodowych wynikających z niepełnosprawności pracownika, dla którego program został opracowany. W przedmiotowej sprawie powyższe nie zostało wykazane. Ponadto, pomoc de minimis może być udzielana tylko ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a zapłatę przekazuje się bezpośrednio na rachunek kontrahenta. W niniejszej sprawie skarżąca zapłaty dokonała z własnych środków.
Po rozpatrzeniu zażalenia skarżącej Minister Pracy i Polityki Społecznej zaskarżonym postanowieniem z [...] czerwca 2011 r. utrzymał w mocy postanowienie z 25 stycznia 2011r. W uzasadnieniu organ II instancji podkreślił, że nie wszystkie zgłoszone przez skarżącą wydatki zostały pokryte bezpośrednio ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (zfron). Uznał, że rekompensowanie wydatków poniesionych z innego rachunku pracodawcy środkami zfron jest niezgodne z przepisami art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.: dalej: u.r.z.), oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22 ze zm.; dalej rozporządzenie MPiPS z 1998r.) i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U., Nr 245, poz. 1810 ze zm.; dalej rozporządzenie MPiPS z 2007 r.), które nie przewidują wydatku w postaci refundacji. Wydatki ze środków zfron powinny być pokryte bezpośrednio z tego rachunku. Refundacja stanowiłaby o przekwalifikowaniu środków zfron, które są środkami publicznymi powierzonymi pracodawcy do zarządzania, na środki własne, co nie zostało przewidziane w przepisach.