Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jolanta Bożek, Sędzia NSA - Piotr Piszczek (spr.), Sędzia WSA - Piotr Kraczowski, Protokolant specjalista - Anna Wiśniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu grzywien uchyla zaskarżoną decyzję.
1. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. - stosownie do treści art. 64 ust. 1 w zw. z art. 55, 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) - dalej "ustawa" oraz art. 104 k.p.a. - odmówił umorzenia D. K. płatności należności wynikających z mandatów kredytowych w łącznej wysokości 350 PLN.
W motywach wskazano, iż o umorzenie przedmiotowej należności zwrócił się D. K. załączając szereg dokumentów obrazujących jego sytuację materialną, rodzinną i zdrowotną; oceniając je wskazano: "z treści podania (...) i przesłanych dokumentów wynika, że obecna sytuacja materialna jest trudna, jednak ma on stały dochód w postaci renty", nie oceniając ile osób z niej korzysta.
Za odmową - zdaniem Wojewody [...] - przemawiało także i to, że D. K.:
- przyjmując mandaty kredytowe akceptował ich wysokość; zobowiązał się też do uiszczenia wskazanych tam kwoty;
- ma na uiszczenie dochodzonej kwoty okres 3 lat, w tym okresie sytuacja materialna skarżącego może ulec poprawie;
- nie uwzględnia wymogów prewencji ogólnej, a mianowicie sprawca wykroczeń nie powinien uniknąć skutków swego działania;
- nie wystąpił o rozłożenie należności na raty.
Wreszcie dostrzeżono, iż w sprawie nie zachodzi przypuszczenie, że w "postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji przedmiotowej należności a postępowanie egzekucyjne okaże się nieskuteczne".
2. Minister Finansów decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. - stosownie do treści art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 61 ust. 3 pkt 1, art. 64 ust. 1 w zw. z art. 56 cyt. ustawy o finansach publicznych - utrzymał zaskarżony akt administracyjny w mocy.
W motywach Minister Finansów przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania, a następnie wskazał, że nie będzie ingerował i oceniał okoliczności ukarania grzywnami, skupi się zaś na stosowaniu reguł określonych w art. 138 k.p.a. Wskazując zaś na treść art. 64 ustawy zwrócił uwagę na to, iż możliwość umorzenia zobowiązania ma charakter uznaniowy: "oznacza to, że jeśli zostaną spełnione przesłanki umożliwiające udzielenie ulgi, legalne będzie zarówno rozstrzygnięcie zgodne z wnioskiem, jak i odmawiające uwzględnienia żądania".
Analizując w tym kontekście sytuację dłużnika dostrzegł, że:
- przed upływem przedawnienia mogą zaistnieć przesłanki, że dłużnik sam uiści należność, bądź zostanie wyegzekwowana przymusowo (do tej pory nie zostało wszczęte w tym zakresie stosowne postępowanie);
- biorąc pod uwagę powyższe może się okazać, że egzekucja okaże się skuteczna i nie ma przesłanek, aby a priori uznać, iż nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tych należności; prawdopodobne jest ich wyegzekwowanie, zwłaszcza w kontekście 3 - letniego okresu przedawnienia;
- uwzględniając kwestię "ważnego interesu dłużnika" dostrzeżono, że "podniesiona przez zobowiązanego kwestia trudnej sytuacji finansowej, nie wyróżnia sytuacji strony od sytuacji innych osób znajdujących się w równie trudnej sytuacji a regulujących swoje zobowiązania. Umorzenie stawiałoby tym samym zobowiązanego w sytuacji uprzywilejowanej w stosunku do tych osób". W związku z tym umorzenie przedmiotowych należności Skarbu Państwa naruszałoby interes społeczny;