Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska (spr.), Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska, Sędzia WSA - Bożena Zwolenik, Protokolant specjalista - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi P. M. Sp. z o.o. w N. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu kwoty nienależnie pobranych płatności; oddala skargę.
Przedmiotem skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowego [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej jako: "skarżąca", "spółka" lub "strona") jest decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (dalej jako: "Minister" lub "organ"), z [...] sierpnia 2018 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję własną z [...] marca 2017 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW).
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.
[...] grudnia 2004 r. decyzją nr [...] Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w [...] (dalej jako: "Kierownik BP") przyznał stronie płatność ONW na rok 2004 w wysokości 17.498,15 zł do powierzchni 191,02 ha. Następnie, decyzją z [...] kwietnia 2006 r. Nr [...] Kierownik BP przyznał stronie płatność ONW na rok 2005 w wysokości 17.444,45 zł do powierzchni 189,82 ha. Decyzją z [...] stycznia 2007 r. Nr [...] Kierownik BP przyznał stronie natomiast płatność ONW na rok 2006 w wysokości 17.319,15 zł do powierzchni 187,02 ha.
Następnie, po rozpatrzeniu wniosku o przyznanie płatności ONW na rok 2007, Kierownik BP decyzją z [...] października 2008 r. Nr [...] odmówił stronie przyznania płatności ONW na rok 2007 r. W uzasadnieniu ww. rozstrzygnięcia organ wskazał, że w trakcie prowadzonego postępowania wykryto, tzw. błąd kontroli krzyżowej, wskazujący na fakt wnioskowania o przyznanie płatności do tych samych gruntów przez więcej niż jednego producenta rolnego. W wyniku prowadzonego postępowania dowodowego ustalono, że skarżąca nie użytkowała spornych gruntów rolnych.
Po rozpatrzeniu odwołania od ww. decyzji Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego ARiMR w [...] (dalej jako: "Dyrektor OR") decyzją z [...] stycznia 2009 r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję Kierownika BP z [...] października 2008 r.
W związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami zawiadomieniem z [...] lipca 2010 r. Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej jako: "Prezes ARiMR") wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności ONW za lata 2004-2006.
Następnie, decyzją z [...] listopada 2010 r., Nr [...] Prezes ARiMR ustalił spółce kwotę nienależnie pobranych płatności ONW w łącznej wysokości 49.282,53 zł, za lata 2004-2006.
Pismem z 21 listopada 2016 r. strona zwróciła się do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (dalej jako: "Minister" lub "organ") o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa ARiMR z [...] listopada 2010 r. Strona wskazała, że Prezes ARiMR przy wydaniu decyzji o ustaleniu kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW) naruszył przepis prawa materialnego, tj. art. 73 ust. 5 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (Dz. Urz. UE L 141/18 z 30 kwietnia 2004 r., s. 243, dalej jako: "rozporządzenie nr 796/2004") poprzez jego niezastosowanie w stanie faktycznym niniejszej sprawy, zaś to naruszenie miało charakter rażący. W jej ocenie Prezes ARiMR odgórnie przyjął dłuższy okres przedawnienia wynoszący 10 lat, nie badając czy w przedmiotowej sprawie zaszły okoliczności umożliwiające skrócenie tego okresu do 4 lat na podstawie ww. przepisu. Podkreśliła również, że ubiegając się o przyznanie płatności za 2007 r. działała w dobrej wierze.