Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Michał Sowiński (spr.), Sędzia WSA - Beata Krajewska, Sędzia WSA - Bożena Zwolenik, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi W.B. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "P.U.L.R." W.B. na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania oddala skargę.
Wobec W.B., (dalej także: Strona, Skarżący), prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "P." na mocy decyzji administracyjnych Głównego Inspektora Transportu Drogowego o numerach: [...] z [...] sierpnia 2015 r.; [...] z [...] sierpnia 2015 r.; [...] z [...] sierpnia 2015 r.; [...] z [...] października 2015 r.; [...] z [...] października 2015 r.; [...] z [...] października 2015 r.; [...] z [...] listopada 2015 r.; [...] z [...] listopada 2015 r.; [...] z [...] listopada 2015 r., zostały orzeczone kary pieniężne o łącznej wysokości 13.500,00 zł.
Strona złożyła do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad wniosek o umorzenie w całości lub części, odroczenie terminu płatności całości lub części, albo rozłożenie na raty całości należności wynikających z ww. decyzji.
Postanowieniem z [...] stycznia 2016 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23); dalej: "k.p.a." Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad odmówił wszczęcia postępowania w sprawie umorzenia, odroczenia terminu płatności albo rozłożenia na raty ww. należności.
W uzasadnieniu tego postanowienia wskazano, że wobec wzajemnej relacji art. 60 pkt 7 oraz art. 64 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.); dalej: "u.f.p." zaistniała sytuacja braku podstawy prawnej dla rozpoznania wniosku strony. To z kolei powoduje konieczność wydania rozstrzygnięcia o odmowie wszczęcia postępowania
Strona reprezentowana przez pełnomocnika złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, zarzucając organowi błędną interpretację przepisów art. 64 ust. 1 i 2 u.f.p., zawężającą jego zastosowanie, podczas gdy w ocenie Strony istnieje podstawa do wszczęcia postępowania w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o umorzenia, odroczenia terminu płatności albo rozłożenia na raty należności.
Postanowieniem z [...] lutego 2016 r. nr [...], wydanym na podstawie art. art. 123 § 1, art. 127 § 3, art.144 oraz art. 138 § 1 pkt 1, w związku z art. art. 61a § 2 k.p.a., GDDKiA utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] stycznia 2016 r.
W uzasadnieniu postanowienia organ ponownie podkreślił różnicę w uprawnieniach do uzyskania ulgi, o której mowa w art. 55 u.f.p., wynikającą z odmiennych przesłanek zawartych przepisach. Zgodnie z treścią art. 64 ust. 1 u.f.p. właściwy organ, na wniosek zobowiązanego, może udzielać określonych w art. 55 ulg w spłacie zobowiązań z tytułu należności, o których mowa w art. 60. Natomiast zgodnie z art. 64 ust. 2 u.f.p. właściwy organ, na wniosek zobowiązanego prowadzącego działalność gospodarczą, może udzielać określonych w art. 55 ulg w spłacie zobowiązań z tytułu należności, o których mowa w art. 60 pkt 1-6, które:
1. nie stanowią pomocy publicznej;
2. stanowią pomoc de minimis - w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa Wspólnot Europejskich dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis;