Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Kania, Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska (spr.), Sędzia WSA - Sławomir Kozik, Protokolant spec. - Mariusz Dzierzęcki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2016 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji; oddala skargę.
Przedmiotem skargi, wniesionej przez A. G. (dalej jako Skarżący) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, jest decyzja Dyrektora Izby Celnej w W. nr [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. nr [...] z dnia [...] października 2014 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r., którą wymierzono karę pieniężną w łącznej wysokości 24 000 zł za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:
Naczelnik Urzędu Celnego [...] w W. decyzją nr [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. wymierzył A. G., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą Kancelaria [...] karę pieniężną za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry w łącznej wysokości 24 000,00 zł.
W uzasadnieniu decyzji pouczono Stronę skarżącą o prawie wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Celnej w W. za pośrednictwem organu pierwszej instancji w terminie 14 dni od daty jej doręczenia. Przedmiotowa decyzja została skutecznie doręczona w dniu 22 kwietnia 2014 r. Pismem z dnia [...] maja 2014 r. Strona skarżąca złożyła odwołanie od powyższej decyzji pismem nadanym w Urzędzie Pocztowym [...] w dniu [...] maja 2014 r.
Postanowieniem nr [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. Dyrektor Izby Celnej w W., stwierdził że odwołanie z dnia [...] maja 2014 r. od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. określającej karę pieniężną za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry, zostało wniesione z uchybieniem terminu.
Pismem z dnia [...] lipca 2014 r., Strona skarżąca - reprezentowana przez Pełnomocnika - na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. z powodu rażącego naruszenia prawa.
Wskazano na rażące naruszenie art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej poprzez uznanie, iż nie zachodzi konieczność obligatoryjnego zawieszenia postępowania z uwagi na skierowanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 21 maja 2012 r, sygn. akt: III SA/Gl 1979/11 do rozstrzygnięcia Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego.
Wskazano nadto na fakt, że decyzja, o której stwierdzenie nieważności wnosi Skarżący, została wydana na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, podczas gdy do poniesienia kary pieniężnej może być zobowiązany jedynie podmiot wymieniony w art. 6 ust. 4 ww. ustawy, urządzający gry hazardowe poza kasynem bez koncesji lub zezwolenia. Natomiast przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna nie może ponosić sankcji administracyjnej za delikt w sytuacji, gdy ustawa określająca warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier hazardowych nie wskazuje go jako podmiotu uprawnionego do uzyskania koncesji na prowadzenie kasyna gry.