Skarga Jana J. i Wiesława K. - PPH "R." s.c. w E. na postanowienie Prezesa Głównego Urzędu Ceł w przedmiocie nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 oraz art. 29 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżone postanowienie oraz utrzymane przez nie w mocy postanowienie Dyrektora Urzędu Celnego w W., a także
Tezy

Przesłanki nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności nie mogą być interpretowane rozszerzająco, lecz muszą być poddawane wykładni ścisłej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jana J. i Wiesława K. - PPH "R." s.c. w E. na postanowienie Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 12 marca 1997 r. w przedmiocie nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 oraz art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżone postanowienie oraz utrzymane przez nie w mocy postanowienie Dyrektora Urzędu Celnego w W., a także - zgodnie z art. 55 ust. 1 ustawy o NSA - za sądził od Prezesa Głównego Urzędu Ceł dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego na rzecz skarżących.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 12 marca 1997 r. nr (...) Prezes Głównego Urzędu Ceł, po rozpatrzeniu zażalenia Jana J. i Wiesława K. - PPH "R." s.c. w E. na postanowienie Dyrektora Urzędu Celnego w W. z dnia 19 czerwca 1996 r. nr (...) w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nr (...) z dnia 12 czerwca 1996 r. w przedmiocie wymiaru cła, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu Prezes GUC podał, że w wyniku kontroli przeprowadzonej w spółce "R." przez Urząd Celny w B. zostały ujawnione dodatkowe faktury, wskazujące na wyższą wartość celną towaru niż zgłoszona do odprawy celnej. Fakt powyższy stanowił podstawę do wznowienia postępowania z urzędu oraz ponownego ustalenia wartości celnej sprowadzonego towaru, wymiaru cła w wyższej wartości oraz wydania postanowienia o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności w celu zabezpieczenia interesu społecznego. Zdaniem Prezesa GUC, przez pojęcie interesu społecznego należy najogólniej rozumieć to wszystko, co jest zgodne z prawem i jest dla społeczeństwa korzystne, a ocena, co służy interesowi społecznemu, należy do właściwych organów państwowych. Interes ten wymaga, by obrót towarowy z zagranicą był dokonywany na podstawie wiarygodnych dokumentów, określających rzeczywistą, a nie zaniżoną wartość celną towaru. W rozpatrywanej sprawie strona, zgłaszając towar do odprawy celnej, nie przedstawiła wszystkich dokumentów dotyczących wartości celnej i zaniżyła wartość sprowadzonego towaru, powodując tym samym uszczuplenie należności Skarbu Państwa, co w ocenie Prezesa GUC uzasadniało wydanie postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Dyrektora Urzędu Celnego w W.

W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez pełnomocnika wspólników spółki "R." zarzucono, że zaskarżone postanowienie Prezesa GUC zostało wydane z naruszeniem art. 108 Kpa, polegającym na błędnym uznaniu, że są przesłanki do nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Skarżący podniósł, że w wydanym postanowieniu ani nie określono bliżej interesu społecznego, który zabezpieczono, ani nie kierowano się w najmniejszym stopniu dobrem i interesem strony skarżącej, dla której jednorazowa zapłata należności celnych spowoduje likwidację firmy, zanim zapadną ostateczne decyzje w kwestii określenia wartości celnej sprowadzonych towarów.

Prezes GUC wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko, że wydanie przez Dyrektora Urzędu Celnego w W. postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji z dnia 12 czerwca 1996 r. było uzasadnione potrzebą zabezpieczenia interesu społecznego. Wyjaśnił, że po rozpatrzeniu odwołania decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją z dnia 27 maja 1997 r. nr (...), i podniósł, że strona nie wykazała, na czym ma polegać jej słuszny interes. Podał, iż w wyroku z dnia 4 czerwca 1996 r. SA/Po 1857/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że osoba dokonująca obrotu towarowego z zagranicą jest obowiązana zapłacić cło, a jej interesu finansowego nie można utożsamiać ze słusznym interesem strony.

Strona 1/2