Nierzetelne jest prowadzenie postępowania administracyjnego w taki sposób, że jego długotrwałość sprawia, iż dokumenty, na podstawie których Cudzoziemiec przebywa w Polsce ekspirują krótko po doręczeniu mu decyzji pierwszej instancji, co powoduje, iż w celu zalegalizowania dalszego pobytu musi wyjechać do macierzystego kraju. Optymizm organu administracji, iż "negatywne rozstrzygnięcie co do formy legalizacji pobytu Cudzoziemca nie oznaczają przecież jakiejkolwiek ingerencji w sferę życia małżeńskiego i rodzinnego" nie jest zasadny na tle praktyki /na tle stosowania Konwencji Europejskiej/ nakazującej ocenę sytuacji cudzoziemca z punktu widzenia ewentualnego naruszenia jego prawa do prywatności /życia rodzinnego/ dokonywać nie z punktu widzenia kryteriów formalnych i hipotetycznych, ale faktycznych i realnych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu sprawy ze skargi Firas A. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 listopada 1998 r. (...) w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt stały - uchyla zaskarżoną decyzję (...).
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wydał w dniu 20 listopada 1998 r. decyzję (...), utrzymująca w mocy decyzję Wojewody P. z 17 czerwca 1998 r., (...) w sprawie odmówienia Firasowi A., obywatelowi Syrii, zezwolenia na osiedlenie w Polsce.
Podstawą obu decyzji był art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /tj. Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30 ze zm./ w zw. z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739/, oraz - w odniesieniu do decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych - art. 127 par. 2 i art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa.
Skarżący, Firas A. odwołał się od tej ostatniej decyzji, wnosząc o uchylenie obu decyzji i zarzucając im naruszenie konstytucyjnych zasad ochrony małżeństwa i rodziny, a także art. 2 w zw. z art. 23 ust. 1 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych a także art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka z dnia 4 listopada 1950 r., ratyfikowanej przez Polskę 19 stycznia 1993 r. /mylnie określając ją w skardze jako akt Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, ratyfikowany "w 1992 r."/.
Skarżący przebywa w Polsce od września 1990 r., na podstawie paszportu i wizy, które ekspirowały w lipcu 1998 r., a więc krótko po terminie doręczenia decyzji Wojewody P., co nastąpiło 24 czerwca 1998 r. /Postępowanie w sprawie wszczęto 19 grudnia 1997 r./. Od października 1992 do listopada 1997 r. Firas A., jako stypendysta polski, studiował na Politechnice w P. Studia skończył w listopadzie 1997 r. Jest żonaty z obywatelką polską /związek zawarto 12 grudnia 1997 r./ i ma córkę /którą alimentuje/, urodzoną w 1994 r. ze związku pozamałżeńskiego z inną kobietą, obywatelką polską. Cudzoziemiec ma obiecaną pracę w firmie L.-T., zgodnie ze swym wykształceniem. Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy zezwoleniem nr 599 z 9 stycznia 1998 r. udzielił zgody na zatrudnienie go jako młodszego inżyniera oprogramowania w firmie L.-T., która to firma deklaruje także na piśmie konkretną pomoc finansową i kredytową w uzyskaniu mieszkania.
Firas A. mieszkał - wedle własnego oświadczenia - w momencie rozpoczęcia postępowania administracyjnego w domu akademickim, czasem mieszkał też u żony.
Skarżący podał, że uczęszcza /nieformalnie, jako wolny słuchacz/ na studium doktoranckie na macierzystej uczelni.
Opinia Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. z 6 kwietnia 1998 r. w kwestii wydania karty stałego pobytu Skarżącemu jest pozytywna.
Jako motywy odmownej decyzji Wojewody P. podano, iż "wnioskodawca nie udokumentował możliwości samodzielnej egzystencji, nie pracuje, nie dysponuje własnym lokum. Wspólnego zamieszkania nie zapewnia także żona, której dochody, w wysokości ok. 700 zł miesięcznie, nie zapewniają stabilizacji finansowej małżeństwa. Związek małżeński został zawarty w grudniu 1997 r., a więc brak uzasadnienia do uznania, że rodzinne związki Cudzoziemca są długotrwałe i ustabilizowane. Brak zgody na stały pobyt nie oznacza rozdzielenia rodziny. Wobec pozytywnej opinii Komendanta Wojewódzkiego Policji w P., zainteresowany może przebywać z rodziną, pracować i kształcić się, będąc w Polsce na podstawie wizy lub, po spełnieniu określonych przepisami wymogów, na podstawie karty czasowego pobytu."