Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie unieważnienia paszportu
Tezy

Unieważnienie paszportu z przyczyn określonych w art. 10 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach /Dz.U. 1991 nr 2 poz. 5 ze zm./ nie narusza konstytucyjnej zasady równości wobec prawa /art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marka R. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 grudnia 1997 r. (...) w przedmiocie unieważnienia paszportu - skargę oddala.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia 25 sierpnia 1997 r. (...), wydaną na podstawie art. 10 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach /Dz.U. 1991 nr 2 poz. 5 ze zm./ Wojewoda Ł. uwzględnił wniosek Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł.-B. i unieważnił paszport Marka R. w związku z niewykonaniem przez niego zobowiązania podatkowego, potwierdzonego decyzjami organu podatkowego. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że okoliczności sprawy uzasadniają obawę, że ewentualny wyjazd Marka R. za granicę uniemożliwi mu wykonanie obowiązku podatkowego i stwierdzono, że zaległości podatkowe są znaczne a zobowiązany nie podjął jakichkolwiek działań mających na celu dobrowolną spłatę istniejącego zadłużenia. Wojewoda Ł. uznał, że pobyt zobowiązanego w kraju umożliwi podjęcie w stosunku do niego przez organ egzekucyjny bardziej skutecznych działań.

Po rozpatrzeniu odwołania Marka R. od tej decyzji, Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z dnia 18 grudnia 1997 r. (...) utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, podzielając w całości stanowisko organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy nie uwzględnił zawartego w odwołaniu argumentu, że praca za granicą umożliwi Markowi R. spłatę zobowiązań, uznając, że argument ten opiera się na zdarzeniu przyszłym i niepewnym.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Marek R. wniósł o uchylenie decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji zarzucając, że została ona wydana z naruszeniem:

- art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy o paszportach przez całkowitą dowolność w interpretowaniu warunków unieważnienia paszportu,

- art. 7, art. 8 i art. 77 Kpa przez nierozważenie wszystkich okoliczności sprawy oraz niezebranie w sposób wyczerpujący materiału dowodowego, przez co została naruszona zasada słusznego interesu obywatela, a także zaufania obywateli do organów państwa.

Skarżący podniósł, że za zaległości podatkowe wynoszące kwotę 4.042 zł organ podatkowy zawnioskował zastosowanie bardzo represyjnego środka jakim jest unieważnienie paszportu, w sytuacji gdy ustawodawca przewidział dla zdyscyplinowania dłużnika odsetki karne. Podkreślił, że nie uchyla się od spłacenia zaległości podatkowych, wskazując, że w tym celu zwrócił się do organu podatkowego o umożliwienie mu spłaty zadłużenia w ratach.

Zakwestionował stanowisko organów, że suma jego zadłużenia jest "znaczna" i podkreślił, że otrzymał zezwolenie na stałą pracę zarobkową w Niemczech stwarzającą mu możliwość wywiązania się z obowiązków alimentacyjnych względem córki oraz spłatę zaległości na rzecz Skarbu Państwa.

Zarzucił, że unieważnienie paszportu stanowi nieuzasadnioną represję, która narusza zasadę równości obywateli wobec prawa, podważa zasadę państwa prawnego oraz państwa życzliwego dla swoich obywateli. Podniósł, że decyzja wydana na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o paszportach nie może opierać się na zupełnej dowolności ocen bądź subiektywnym doborze kryteriów.

Zarzucił, że materiał dowodowy, na podstawie którego wydano zaskarżoną decyzję jest niekompletny i nie daje podstawy do przyjęcia, że zainteresowany uchyla się od obowiązku podatkowego i ma zamiar ukrywania się poza granicami kraju.

Strona 1/3