Zastosowanie do podstawy wymiaru cła stawek określonych w taryfie celnej, ale z pominięciem konsekwencji związanych z brakiem "klauzuli najwyższego uprzywilejowania", stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
Decyzją z 22.6.1992 r. Prezes Głównego Urzędu Ceł, na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, stwierdził nieważność decyzji Dyrektora Urzędu Celnego w W., zawartej w zgłoszeniu celnym z 1.3.1991 r. przyjmując, że wydano ją z rażącym naruszeniem prawa. Jednocześnie Prezes zarządził dokonanie przez Dyrektora Urzędu Celnego, w trybie art. 23 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo Celne, ponownego wymiaru cła od koszul jedwabnych damskich, krawatów jedwabnych, bielizny damskiej, żakietów damskich, swetrów damskich, spodni męskich, koszul męskich, spódnic jedwabnych, chustek jedwabnych i garsonek - zgodnie z par. 3 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1989 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. Organ nadzoru w motywach uzasadnienia tej decyzji wskazał, że rażące naruszenie prawa polegało na zastosowaniu przez organ celny I instancji stawek celnych w nieprawidłowej wysokości, mianowicie z pominięciem faktu, że od 15.1.1991 r., w której to dacie weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1990 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 4/, wprowadzono zmiany w wykazach krajów i regionów, do których stosuje się klauzulę największego uprzywilejowania. W dniu dokonania odprawy celnej zgłoszonych towarów Chiny nie występowały w wykazie państw stron Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i Handlu /GATT/ i nie były wymienione na liście krajów i regionów, do których stosuje się klauzulę największego uprzywilejowania. Z tego względu zgodnie z par. 3 ust. 3 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1989 r. do towarów pochodzących z innych państw, niż wymienione w wykazie i liście, należało zastosować stawki celne podwyższone o 100 procent, a w razie gdy stawka taryfowa wynosi 0, stawkę w wysokości 25 procent wartości towaru. (...)
Na ostateczną decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł D. B. wniosła skargę do NSA, w której zarzuciła rażące naruszenie par. 3 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1989 r. i wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji. Skarżąca podnosi, że do towarów importowanych z Chin, zgodnie z powołanymi w skardze przepisami, mają zastosowanie stawki w wysokości przyjętej w decyzji organu celnego I instancji, ponieważ Chiny wymienione są pod poz. 11 wykazu państw stosujących do towarów pochodzenia polskiego klauzulę największego uprzywilejowania, stanowiącego załącznik Nr 3 cyt. rozporządzenia. Po zmianie powyższego rozporządzenia /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 4/, Chiny również wymieniono w wykazie krajów i regionów, do których stosuje się taką klauzulę, o czym świadczy umieszczenie tego kraju w "części listy krajów i regionów rozwijających się - pod poz. 5", i to rozporządzenie obowiązywało w dacie wydania decyzji dotyczącej importowanych towarów, tj. 1.3.1991 r.