Wydanie decyzji z wniosku opiekunów o zmianę nazwiska małoletniego dziecka wymaga zezwolenia sądu opiekuńczego /art. 5 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk - Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328 ze zm./; takie zezwolenie stanowi zagadnienie wstępne w rozumieniu art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Grażyny i Krzysztofa K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 16 czerwca 2000 r. (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania - oddala skargę.
Postanowieniem z dnia 18 maja 1999 r. (...), wydanym na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 i art. 100 par. 1 Kpa w zw. z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328 ze zm./, Starosta M. zawiesił postępowanie w sprawie z wniosku, opiekunów Grażyny i Krzysztofa małżonków K. o zmianę nazwiska małoletniej Małgorzaty B. na K.
Starosta M. uznał, że rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji wymaga uprzedniej zgody sądu opiekuńczego na zmianę nazwiska małoletniej Małgorzaty B., ponieważ opiekunowie stosownie do treści art. 155 par. 1 i art. 156 Krio powinni uzyskać zezwolenie sądu opiekuńczego we wszystkich ważnych sprawach, które dotyczą osoby lub majątku małoletniego, a zmiana nazwiska stanowi ważną sprawę.
Po rozpatrzeniu odwołania Grażyny i Krzysztofa K., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. postanowieniem z dnia 16 czerwca 2000 r. (...) utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie, podzielając stanowisko Starosty M. co do istnienia w sprawie obligatoryjnej podstawy zawieszenia postępowania administracyjnego, określonej w art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Grażyna i Krzysztof K. wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach oraz utrzymanego nim w mocy postanowienia Starosty M. zarzucając, że zostały one wydane z naruszeniem zarówno przepisów postępowania jak i prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy.
Skarżący zarzucili w szczególności naruszenie przez organy orzekające:
- art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa poprzez bezzasadne przyjęcie, że rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez Sąd,
- art. 10 par. 1 Kpa w zw. z art. 159 par. 1 i art. 126 Kpa poprzez uniemożliwienie stronom wypowiedzenia się w sprawie, po stwierdzeniu przez NSA w wyroku z dnia 21 lutego 2000 r. V SA 1574/99 nieważności postanowienia SKO w S. z dnia 9 lipca 1999 r. (...), w szczególności co do terminu wystąpienia do sądu opiekuńczego, który w postanowieniu Starosty M. został określony na dzień 30 czerwca 1999 r. i nie został zmieniony przez organ II instancji,
- art. 1 ust. 1, art. 5 ust. 4 i art. 8 ustawy o zmianie imion i nazwisk, które to przepisy zdaniem skarżących upoważniają właściwego starostę do samodzielnego załatwienia sprawy zmiany nazwiska w drodze decyzji, na zgodny wniosek przedstawicieli ustawowych dziecka i samego dziecka w związku z art. 87 ust. 1 Konstytucji RP,
- art. 47, art. 48 ust. 1 i art. 72 ust. 1 i 3 Konstytucji RP oraz art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności poprzez zbyt daleko idące ingerowanie władzy publicznej w korzystanie z prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego,
- art. 156 Krio poprzez utożsamianie zezwolenia sądu opiekuńczego z zagadnieniem wstępnym dla wydania decyzji administracyjnej w sprawie, podczas gdy uzyskanie zgody innego organu reguluje niepowołany w dotychczasowym postępowaniu przepis art. 106 Kpa.