Ustalenie, że zastosowano niewłaściwą stawkę celną, nie wystarczy do stwierdzenia nieważności decyzji o wymiarze cła; niezbędne jest ustalenie, że stanowi to "rażące naruszenie prawa".
uchyla zaskarżoną decyzję.
Prezes Głównego Urzędu Ceł z powołaniem na art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa stwierdził nieważność decyzji Dyrektora Urzędu Ceł dotyczącej wymiaru cła od samochodu m-ki Mercedes 190D sprowadzonego z zagranicy przez T.S.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że przedmiotowy samochód został nieprawidłowo zakwalifikowany do kodu HS 8703 33 ze stawką celną 10 procent, zamiast kodu HS 8703 32 ze stawką celną 40 procent, nie mniej jednak niż równowartość 1.300 USD według kursu sprzedaży dewiz ogłoszonego przez NBP. Organ orzekający podkreślił, że błąd w wymiarze cła powodujący powstanie niedoboru cła, daje podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję T.S. wywodzi, że decyzja w sprawie wymiaru cła nie naruszyła prawa w sposób rażący, a fakt iż podano w niej inną stawkę celną nie przesądza jeszcze o charakterze naruszenia prawa. Gdyby ustawodawca chciał by podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji stanowiło także naruszenie prawa, użyłby w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa sformułowania "naruszenie prawa". Skoro zaś w przepisie tym jest mowa o "rażącym naruszeniu prawa" to niewątpliwie dlatego, że chciano podkreślić, iż chodzi tu o poszczególne przypadki naruszenia prawa. Podkreślił, że taki pogląd prezentuje doktryna a także orzecznictwo NSA.
Wyraził przekonanie, że to, iż urzędnik dokonujący wymiaru cła pomylił się nie może stanowić przesłanki do wzruszenia po prawie 2 latach ostatecznej decyzji. Wyjaśnił, że zakup zagranicznego samochodu uzależnił od informacji uzyskanej w Urzędzie Celnym bezpośrednio przed wyjazdem do Niemiec po samochód.
Wymiar cła dokonany został zgodnie z uzyskaną przez niego wówczas informacją, że cło od 4-letnich samochodów wynosi 10 procent. Błędna informacja udzielona w punkcie informacyjnym Urzędu Celnego naraziła skarżącego na straty rzędu 30 mln zł., bowiem w przypadku uzyskania rzetelnej informacji nabyłby samochód 2-3 letni a cło według nowych zasad zrekompensowałoby cenę samochodu.
W odpowiedzi na skargę Prezes Głównego Urzędu Ceł wniósł o jej oddalenie i ponad argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji podał, że w dniu w którym samochód został przywieziony z zagranicy /24.7.1991 r./ obowiązywała stawka celna 40 procent, nie mniej jednak niż równowartość 300 USD w odniesieniu do samochodów, dla których od roku produkcji do daty dokonania zgłoszenia celnego upłynęło więcej niż 4 lata, wliczając w to zarówno rok kalendarzowy, w którym samochód wyprodukowano jak i rok kalendarzowy, w którym dokonano zgłoszenia celnego. Tymczasem od daty produkcji samochodu w 1987 r. do dnia dopełnienia zgłoszenia celnego minęło 5 lat, a nie 4 lata jak twierdzi skarżący.