skargę Edwarda Ź. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich.
Tezy

Przepis art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ nie stanowi tytułu prawnego do ubiegania się o uprawnienia kombatanckie przez osobę, która jako małoletnie dziecko została odebrana rodzicom i wywieziona do przymusowej pracy na terenie III Rzeszy. Praca przymusowa natomiast może stanowić podstawę do ubiegania się o świadczenie pieniężne przewidziane w ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich /Dz.U. nr 87 poz. 395/, jeżeli zostaną spełnione przesłanki przewidziane w przepisach tej ustawy, niezbędne do przyznania świadczenia.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Edwarda Ź. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 26 września 1995 r. w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich.

Inne orzeczenia o symbolu:
634 Sprawy kombatantów, świadczenia z tytułu pracy przymusowej
Inne orzeczenia z hasłem:
Kombatanci
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia 26 września 1995 r. nr 5049/K-208920/95 Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./, pozbawił Edwarda Ź. uprawnień kombatanckich, które przyznano mu z mocy decyzji Zarządu Wojewódzkiego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w W. z dnia 25 lipca 1977 r. z tytułu udziału w walce zbrojnej o utrwalenie władzy ludowej w okresie od kwietnia do sierpnia 1947 r. W uzasadnieniu decyzji z dnia 26 września 1995 r. wyjaśniono, że uprawnienia kombatanckie Edward Ź. otrzymał na podstawie zaświadczenia Wojskowej Komendy Uzupełnień (...) z dnia 14 czerwca 1976 r., stwierdzającego, iż jednostka wojskowa, w której służył, brała udział w walkach z reakcyjnym podziemiem od 19 kwietnia do 31 sierpnia 1947 r. Ze znajdującego się w aktach sprawy zaświadczenia, wystawionego przez Centralne Archiwum Wojskowe w dniu 11 września 1995 r., wynika, że jednostka Edwarda Ź., to jest 42 pp, w okresie od kwietnia do sierpnia 1947 r. wydzielała grupy żołnierzy na akcje zwalczania oddziałów UPA w ramach akcji "Wisła". Jednakże w zachowanych imiennych wykazach uczestników powyższej operacji nazwiska Edwarda Ź. nie odnaleziono. W tych okolicznościach orzeczono o pozbawieniu Edwarda Ź. uprawnień kombatanckich na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 2 powołanej na wstępie ustawy, przyjmując, że otrzymał je wyłącznie z tytułu utrwalania władzy ludowej.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Edward Ź. zarzuca, że podjęto ją bez głębszej analizy faktu, iż jako 14-letni chłopiec został w 1941 r. wywieziony do przymusowej pracy na terenie III Rzeszy i okres niewolniczej pracy trwał 4 lata i 3 miesiące. Wyjaśnia ponadto, że był przydzielony do grupy zapasowej "tzw. odwód głównej grupy 42 pp zgrupowanego przy Sztabie 9 DP stacjonującej w Rz.", która miała być wprowadzona do walki w razie potrzeby. Przyznaje, że w wykazach imiennych umieszczano bezpośrednich uczestników walk, nie umieszczano natomiast grup działających w odwodzie. Jego grupa w dniu 19 kwietnia 1947 r. została przetransportowana do 9 dywizji piechoty i czekała w pełnej gotowości do działań. W końcu podnosi, że jednostki wojskowe, w których pełnił czynną i zawodową służbę wojskową, nigdy nie brały udziału w utrwalaniu władzy ludowej i fakt ten znajduje potwierdzenie w przekazanym wykazie o przebiegu jego służby.

W odpowiedzi na skargę Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniósł o jej oddalenie i wyjaśnił, że zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 6 cytowanej ustawy za działalność kombatancką uznaje się uczestniczenie w walkach z UPA, a nie gotowość do uczestniczenia. Z tej przyczyny decyzja o pozbawieniu skarżącego uprawnień kombatanckich, nabytych wyłącznie z tytułu "walki zbrojnej o utrwalenie władzy ludowej", jest zgodna z prawem.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
634 Sprawy kombatantów, świadczenia z tytułu pracy przymusowej
Inne orzeczenia z hasłem:
Kombatanci
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)