Okoliczność, że skarżąca pozostaje w związku małżeńskim z obywatelem polskim daje jej podstawę do ubiegania się o zezwolenie na pobyt stały w Polsce.
Z tej racji korzysta z praw zastrzeżonych dla ochrony interesów rodziny i małżeństwa w prawie polskim /art. 78 ust. 1 Konstytucji/ oraz ratyfikowanych przez stronę polską umów międzynarodowych.
Z art. 23 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych wynika, że rodzina jest naturalną, podstawową komórką społeczną i ma prawo do ochrony ze strony społeczeństwa i Państwa. Tak więc małżeństwo usankcjonowane prawnie podlega ochronie, co powinno być wzięte pod uwagę.
Przepis art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach dopuszcza wydalenie cudzoziemca w przypadku zaistnienia przesłanek określonych w art. 13 ust. 1; nie nakazuje zaś wydalenia.
Wprawdzie art. 52 ust. 1 cyt. ustawy o cudzoziemcach umożliwia organom administracyjnym, na podstawie swobodnego uznania, wybór najbardziej celowego rozstrzygnięcia w danej sprawie, to należy jednakże zauważyć, że swobodne uznanie nie może oznaczać dowolnego uznania.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Vu T. i Wiesława Ś. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 czerwca 1998 r. (...) w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez obywatelkę Socjalistycznej Republiki Wietnamu Vu T. od decyzji Wojewody P. z dnia 31 marca 1998 r. (...) w sprawie wydalenia ww. cudzoziemki wraz z małoletnim synem z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, decyzją z dnia 3 czerwca 1998 r. (...) utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, podając w jej uzasadnieniu co następuje.
Cudzoziemka przyjechała do Polski wraz z małoletnim synem w dniu 25.11.1997 r.
Wojewoda K. udzielił cudzoziemce wizy nr 695/04/97 z terminem ważności do dnia 10.02.1998 r., zaś kolejnej wizy z terminem ważności do dnia 8.08.1998 r. udzielił zainteresowanej Wojewoda R..
W dniu 24.01.1998 r. cudzoziemka zawarła związek małżeński z obywatelem polskim, Wiesławem Ś., mieszkańcem województwa Rz. Cudzoziemka dopełniła obowiązku meldunkowego, meldując się pod adresem zamieszkania męża i wraz z synem pozostawała na utrzymaniu współmałżonka.
W dniu 31.03.1998 r. podczas kontroli przeprowadzonej na terenie (...) bazaru "P." przez inspektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w P. oraz funkcjonariuszy (...) Oddziału Straży Granicznej stwierdzono, że cudzoziemka wykonuje pracę w charakterze sprzedawcy w pawilonie należącym do Spółki z o.o. "T.S.".
W związku z powyższym ustaleniem Komendant (...) Oddziału Straży Granicznej wystąpił do Wojewody P. z wnioskiem o wydalenie cudzoziemki wraz z małoletnim synem z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do dnia 7.04.1998 r.
Wojewoda P. w dniu 31.03.1998 r. orzekł o wydaleniu ww., nadając decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. Cudzoziemka odwołała się od powyższej decyzji do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, który zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.
Zdaniem Ministra podjęcie przez cudzoziemkę zatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia na zatrudnienie stanowi naruszenie przepisów polskiego prawa, a w szczególności przepisów art. 64 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. Z tego tytułu podlega ona karze grzywny.
Decyzja o wydaleniu jest konsekwencją łamania przez cudzoziemkę obowiązujących w Polsce przepisów prawa.
Na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji skarżąca wraz z mężem Wiesławem Ś. wnieśli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, żądając jej uchylenia.
W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego ogranicza się do badania zaskarżonej decyzji pod względem zgodności z prawem, to znaczy ustalenia czy organy administracji orzekające w sprawie prawidłowo zinterpretowały i zastosowały przepisy prawa - w oparciu o należycie ustalony stan faktyczny sprawy.
Badając z tego punktu widzenia zarzuty skargi, Sąd dopatrzył się naruszenia przepisów postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie przez organy administracji rozpoznające niniejszą sprawę w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, a to z tej przyczyny, że przekroczono granicę swobodnego uznania organów administracji orzekających w sprawie.