Gdy jako podmiot przywileju podatkowego występuje spółka cywilna osób fizycznych, przywilej ten ma charakter niepodzielny i przysługuje wszystkim wspólnikom łącznie.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ryszarda K. na decyzję Izby Skarbowej w J.G. z dnia 14 maja 1992 r. w przedmiocie stwierdzenia utraty prawa do zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w L., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w J. G. kwotę złotych pięćdziesiąt tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Urząd Skarbowy w L. decyzją z dnia 16 marca 1992 r. /nr US/86/72/91/ stwierdził utratę prawa do zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego z tytułu nowo uruchomionej działalności gospodarczej, przyznanego na okres od dnia 1 czerwca 1990 r. do dnia 31 maja 1992 r. Ryszardowi K. i Ryszardowi M., prowadzącym w ramach umowy spółki działalność handlową i gastronomiczną. Ustalono, że zwolnienie nie może być utrzymane wobec wystąpienia Ryszarda K. ze spółki z dniem 22 września 199l r. Na podstawie par. 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ Ryszard K. utracił prawo do zwolnienia od podatków za cały okres prowadzenia działalności.
Odwołując się od decyzji organu I instancji, Ryszard K. wnosił o jej uchylenie. Zarzucał, że umowa spółki nie została rozwiązana w formie przewidzianej w art. 72 kodeksu handlowego, gdyż on sam nie wyraził zgody na rozwiązanie spółki, a jednostronne działanie Ryszarda M. nie rodzi skutków prawnych. Wobec tego umowa spółki trwa, mimo że od dnia 22 maja 1991 r. Ryszard M. nie dopuszcza go do zarządzania majątkiem spółki, jak również nie dzieli się z nim zyskami.
Decyzją z dnia 14 maja 1992 r. /nr JS.P0.828/28/92/ Izba Skarbowa w J.G. utrzymała w mocy decyzję organu I instancji, wskazując, że jednym z warunków utrzymania zwolnienia od podatku określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. jest prowadzenie działalności w okresie objętym zwolnieniem oraz w ciągu 2 lat po jego zakończeniu / par. 6 ust. 1/. Ryszard K. zaś zaprzestał działalności z dniem 22 maja 1991 r. W tej sytuacji nie ma znaczenia brak formalnego rozwiązania umowy spółki.
W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ryszard K. domagał się uchylenia decyzji Izby Skarbowej oraz decyzji Urzędu Skarbowego. Zarzucał organom naruszenie zasad postępowania administracyjnego - art. 7 i 8 Kpa, przepisu art. 107 Kpa przez zaniechanie obowiązku oznaczenia strony oraz brak wskazania, że sprawa dotyczy spółki cywilnej, a także brak oceny materiału dowodowego i wyjaśnienia przesłanek rozstrzygnięcia, oraz przepisów art. 77 i 80 Kpa przez niedopełnienie obowiązku zebrania w sprawie materiału dowodowego koniecznego do jej rozstrzygnięcia, a w szczególności wydanie decyzji tylko na podstawie ustalenia, iż skarżący nie wykonuje działalności od dnia 22 maja 1991 r., z pominięciem faktu, że zaniechanie działalności zostało wymuszone przez Ryszarda M., umowa spółki zaś nadal wiąże strony.
Odpowiadając na skargę, organ II instancji wnosił o jej oddalenie. Wywodził, że skarżący sam w toku postępowania wyjaśniającego przed organem I instancji oświadczył, że działalności nie prowadzi od dnia 22 maja 1991 r., co potwierdza również fakt niezgłoszenia obowiązku podatkowego na 1992 r. Decyzja w niniejszej sprawie musiała być skierowana tylko do skarżącego, który zaniechał działalności. Drugi wspólnik kontynuuje działalność, a więc nie utracił prawa do zwolnienia od podatków.