Skarga Piotra S. na postanowienie Wojewody L-kiego w przedmiocie zawieszenia postępowania i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżone postanowienie w części dotyczącej zawieszenia z urzędu postępowania administracyjnego do czasu rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, a także
Tezy

1. Spór sądowy o rozwiązanie umowy najmu i eksmisję z zajmowanego lokalu nie jest "zagadnieniem wstępnym" /art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa/, od którego zależy zameldowanie na pobyt stały, jeżeli w dniu dokonania zgłoszenia meldunkowego wnioskodawca odpowiada obu przesłankom zameldowania na pobyt stały, a więc również dysponuje tytułem do przebywania w lokalu w postaci umowy najmu.

2. Organ odwoławczy, rozpoznając zażalenie na postanowienie o zawieszeniu fakultatywnym /art. 98 par. 1 Kpa/, powinien ograniczyć się do zbadania prawidłowości tego rozstrzygnięcia w granicach wyznaczonych przepisem stanowiącym jego podstawę normatywną. Orzekanie przez ten organ o zawieszeniu obligatoryjnym całego postępowania administracyjnego /nie zaś tylko odwoławczego/ z przyczyny określonej w art. 97 Kpa jest rozstrzygnięciem innej kwestii i oznacza wkroczenie w kompetencje organu I instancji oraz pozbawienie strony jednej instancji.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Piotra S. na postanowienie Wojewody L-kiego z dnia 17 czerwca 1991 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżone postanowienie w części dotyczącej zawieszenia z urzędu postępowania administracyjnego do czasu rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody L-kiego na rzecz skarżącego kwotę dwudziestu tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/3

Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 1991 r. nr S0.5110/18/91 Prezydent Miasta L., powołując się na art. 98 par. 1 Kpa, zawiesił postępowanie w sprawie zameldowania Piotra i Grażyny małżonków S. w mieszkaniu przy ul. P. nr 1/2 w G. na wniosek dyrektora Delegatury Kuratorium Oświaty i Wychowania. Według uzasadnienia tego postanowienia, małżonkowie S. złożyli na stosownym formularzu wniosek o zameldowanie na pobyt stały w powyższym lokalu, a ich uprawnienie do przebywania w tym lokalu potwierdził dyrektor Zespołu Ekonomiczno-Administracyjnego Szkół w G. Ponieważ sprawa umowy najmu lokalu stała się przedmiotem sporu sądowego, przeto na wniosek dyrektora Delegatury Kuratorium Oświaty i Wychowania postanowiono zawiesić postępowanie. W postanowieniu zamieszczono pouczenie o przepisie art. 98 par. 2 Kpa.

Na skutek zażalenia wniesionego przez Piotra S. Wojewoda L-ki uchylił powyższe postanowienie i zawiesił z urzędu postępowanie administracyjne do czasu rozstrzygnięcia kwestii wstępnej przez Sąd Rejonowy w G. Uzasadniając tej treści postanowienie z dnia 17 czerwca 1991 r. nr SO.5110/12/91, organ odwoławczy zauważył brak formalnych przesłanek do zawieszenia postępowania na podstawie art. 98 par. 1 Kpa, par. więc za zgodą wszystkich stron, skoro Piotr S. takiej zgody nie wyraził. Natomiast w sprawie zachodziły okoliczności przewidziane w art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, nakazujące obligatoryjne zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia przez Sąd Rejonowy kwestii ważności umowy najmu lokalu zawartej w dniu 18 lutego 1991 r. pomiędzy Piotrem S. a dyrektorem Zespołu Ekonomiczno-Administracyjnego Szkół w G. W takiej sytuacji zatem należało zawiesić z urzędu toczące się postępowanie administracyjne.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Piotr S. przedstawia okoliczności sprawy, podkreślając, że dopóki umowa najmu lokalu nie została rozwiązana, dopóty dysponuje uprawnieniem do przebywania w tym w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./. Zameldowanie nie będzie stanowić przeszkody do ewentualnego wydania wyroku eksmisyjnego i jego wykonania. Nie ma zatem żadnej zależności pomiędzy postępowaniem w sprawie o zameldowanie a postępowaniem sądowym o eksmisję. Wnosi więc o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Odpowiadając na skargę, Wojewoda L-ki wnosi o jej oddalenie, uznając wydane postanowienie za prawidłowe.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Ustawą z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/ rozszerzono zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego także o rozpatrywanie skarg na niektóre rodzaje postanowień zapadających w postępowaniu administracyjnym, w tym na postanowienia o zawieszeniu postępowania /art. 196 par. 3 pkt 1 Kpa/. Ponieważ postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte zgłoszeniem meldunkowym złożonym w dniu 5 marca 1991 r., a więc po wejściu w życie nowelizacji kodeksu /26 maja 1990 r./, przeto dopuszczalne jest rozpoznanie skargi wniesionej na postanowienie o zawieszeniu postępowania wydane w toku załatwiania tej sprawy administracyjnej /art. 2 cytowanej ustawy nowelizacyjnej/.

Strona 1/3