l. Nie może spowodować natychmiastowego rozwiązania spółki cywilnej jednostronne oświadczenie jednego ze wspólników, jeżeli drugi /lub pozostali/ na to się nie zgadza, zwłaszcza gdy oświadczenie to zostało skierowane nie do wspólnika, ale do organu ewidencyjnego.
2. Jeśli organ ewidencyjny wszczął postępowanie w sprawie wykreślenia spółki cywilnej z ewidencji działalności gospodarczej na podstawie zgłoszenia tylko jednego ze wspólników, to zgodnie z art. 61 par. 4 Kpa powinien zawiadomić drugiego wspólnika o wszczęciu tego postępowania w celu umożliwienia mu wzięcia w nim udziału.
3. Spór między wspólnikami o to, czy spółka istnieje, czy też została wypowiedziana i w jakim czasie, czy wystąpiły powody wypowiedzenia udziału, o których mówi art. 869 par. 2 kodeksu cywilnego, jest sprawą cywilną, która może być rozstrzygnięta przez sąd na podstawie powództwa wniesionego zgodnie z art. 874 Kc. Organ administracji państwowej prowadzący postępowanie na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ nie ma kompetencji do rozstrzygania tego zagadnienia we własnym zakresie.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marka P. na decyzję Wojewody (...) z dnia 11 marca 1994 r. w przedmiocie wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżona decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta O. z dnia 11 stycznia 1994 r.
Pismem z dnia 5 grudnia 1990 r., skierowanym do Urzędu Miejskiego w O., Czesław B. i Marek P. zgłosili rozpoczęcie działalności gospodarczej w O. przy ul. B. nr 10 przez utworzoną przez nich spółkę cywilną o nazwie "E.-T." - import, eksport, przewozy i spedycja. Z dołączonej umowy spółki z tego samego dnia wynikało, że została ona zawarta na podstawie art. 860 i następnych kodeksu cywilnego na czas nie określony.
W dniu 7 grudnia 1990 r. Naczelnik Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Miejskiego w O., na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, wydał zaświadczenie o wpisie zgłoszonej działalności pod numerem 6379/90.
W dniu 6 stycznia 1994 r. wpłynęło do Wydziału Koordynacji Gospodarczej Urzędu Miasta O. pismo z datą 31 grudnia 1993 r., zawiadamiające, że z tym dniem spółka cywilna "E.-T." Czesława B. i Marka P. zakończyła działalność na skutek rozwiązania; pismo podpisano na pieczątce spółki podpisem jednego ze wspólników - Czesława B.
Na tej podstawie Naczelnik Wydziału Koordynacji Gospodarczej wydał w dniu 11 stycznia 1994 r. z upoważnienia Prezydenta Miasta O. decyzję bez numeru i powołując się na art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej, wykreślił z ewidencji tej działalności z dniem 31 grudnia 1993 r. wpis spółki cywilnej Czesława B. i Marka P., dokonany w dniu 7 grudnia 1990 r. pod numerem 6379/90, zaznaczając, iż uczynił to na wniosek stron. Postanowieniem z dnia 17 lutego 1994 r. nr KG-6424e/53/94 sprostowano na podstawie art. 113 Kpa oczywiste omyłki w decyzji w zakresie pisowni nazwisk i nazwy spółki.
W odwołaniu od tej decyzji Marek P. wniósł o jej uchylenie, zarzucając, że została ona wydana na skutek niezgodnego z prawdą oświadczenia jednego tylko ze wspólników, bez wyjaśnienia istotnych okoliczności i z naruszeniem przepisów prawa cywilnego o spółce. Podniósł, że wykreślenie spółki z rejestru jest czynnością przekraczającą zwykły zarząd spółki, w związku z czym wniosek w tej sprawie jednego tylko wspólnika nie był wystarczający. Spółka może być rozwiązana tylko w sposób przewidziany przepisami prawa, a to nie nastąpiło. O wszczęciu postępowania nie został powiadomiony, ostatnio chorował, przebył dwie poważne operacje kręgosłupa, a Czesław B. to wykorzystał, przejmując majątek spółki, zagarniając licencje na przewozy międzynarodowe i pozbawiając go miejsca pracy i dochodów przy pomocy Urzędu Miejskiego w O., który działał niezgodnie z prawem.
Organ odwoławczy nie uwzględnił tych argumentów i decyzją z dnia 11 marca 1994 r. nr DG.III-6432/15/94, podpisaną z upoważnienia Wojewody (...) przez Dyrektora Wydziału Działalności Gospodarczej Urzędu Wojewódzkiego, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, podnosząc, że zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności gospodarczej wpis do ewidencji podlega wykreśleniu w przypadku zawiadomienia o zaprzestaniu działalności gospodarczej. Jedną z przyczyn zaprzestania działalności przez spółkę może być jej rozwiązanie. W konkretnym przypadku rozwiązanie spółki cywilnej nastąpiło wskutek wystąpienia wspólnika ze spółki dwuosobowej, co było wystarczające do jej wykreślenia z ewidencji. Powołano się na podobne stanowisko zajęte przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 maja 1992 r. SA/Wr 435/92. Podniesiono również, że Marek P, wystąpił ze spółki sprzedając swoje udziały, a Czesław B. potwierdził swoje wystąpienie ze spółki cywilnej, co znalazło się w protokole z posiedzenia wspólników z dnia 7 stycznia 1994 r. i w zawiadomieniu złożonym przez Czesława B., że spółka z dniem 31 grudnia zakończyła działalność na skutek rozwiązania. Bez znaczenia w sprawie jest to, że zawiadomienie o zaprzestaniu działalności zgłosił tylko jeden z byłych wspólników, decyzja bowiem o wykreśleniu z ewidencji może być wydana zarówno z urzędu, jak i na żądanie strony. Dla oceny zgodności zaskarżonej decyzji z prawem nie ma także znaczenia kwestia wzajemnych rozliczeń stron, albowiem wspólnicy mogą tego dochodzić przed sądami powszechnymi.