Dla ustalenia podstawy wymiaru opłaty skarbowej od umowy najmu lub podnajmu nie ma znaczenia okoliczność rozwiązania umowy i wskutek tego krótszego czasu jej obowiązywania, skoro obowiązek uiszczenia tej opłaty powstaje w chwili zawarcia umowy.
oddala skargę.
Dnia 30.10.1991 r. pomiędzy Przedsiębiorstwem Przemysłowo-Handlowym "Centrala Rybna" w O. a skarżącym, J. K. zawarta została umowa, w której wymienione Przedsiębiorstwo zobowiązało się oddać skarżącemu na warunkach podnajmu część lokalu handlowego na cele handlu artykułami przemysłowymi, a skarżący zobowiązał się do zapłaty czynszu najmu, którego wysokość określona została w par. 2 umowy na kwotę 2.842.180 zł miesięcznie. W par. 11 umowy postanowiono, że umowa została zawarta na czas nieograniczony i może być rozwiązana przez każdą ze stron w okresie dwumiesięcznym, a według par. 12, opłatę skarbową wynikającą z zawarcia umowy uiszcza we własnym zakresie najemca w terminie do 14 dni od daty zawarcia umowy.
W piśmie z 8.2.1992 r. skierowanym do PPH "Centrala Rybna" skarżący oświadczył, że od 13.2.1992 r. rezygnuje z podnajmu lokalu z powodu likwidacji działalności handlowej.
Decyzją z 14.2.1992 r. Urząd Skarbowy w K. na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej i par. 65 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 października 1991 r. w sprawie opłaty skarbowej wymierzył skarżącemu opłatę skarbową od zawartej umowy w kwocie 1.705.000 zł.
Podstawę wymiaru tego zobowiązania ustalono w wysokości wartości świadczeń podnajemcy za okres 5 lat, tj. od kwoty 170.530.000 zł, a należną opłatę skarbową w wysokości 1 procent tej kwoty.
W odwołaniu od tej decyzji skarżący oświadczył, że zawarta przez niego umowa podnajmu lokalu rozwiązana została 13.2.1992 r. i wnosił o ustalenie opłaty skarbowej wyłącznie w oparciu o wielkość czynszu najmu za okres od 10.10.1991 r. do 13.2.1992 r.
Decyzją z 9.2.1992 r. Izba Skarbowa w O. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego.
W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że umowa podnajmu zawarta została na czas nieograniczony i wobec tego dokonany wymiar od wartości świadczeń czynszowych za okres 5 lat był zgodny z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej. Dla wymiaru tej opłaty bez znaczenia jest okoliczność, że umowa podnajmu została rozwiązana przed upływem tego okresu, a także przed datą wydania decyzji.
Stosownie do art. 4 ustawy o opłacie skarbowej, obowiązek jej uiszczenia ciążył solidarnie na wynajmującym i na najemcy. Dnia 21.2.1992 r. PPH "Centrala Rybna" uiściła wymierzoną opłatę, co zwalnia skarżącego od wykonania tego zobowiązania. Natomiast sprawa rozliczenia się z tego tytułu pomiędzy "Centralą Rybną" a skarżącym, który w umowie zobowiązał się do zapłaty należnej opłaty skarbowej, ma charakter cywilnoprawny.
W skardze do NSA skarżący podnosi, że zawarta umowa najmu z PPH "Centrala Rybna" obowiązywała jedynie przez okres od 30.10.1991 r. do 13.2.1992 r. Organa podatkowe nie miały zatem podstaw do wymiaru opłaty za 5 lat, skoro decyzja Urzędu Skarbowego wydana została 14.2.1992 r., już po rozwiązaniu umowy, a z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej wynika, że podstawą jej wymiaru przy umowach podnajmu jest wartość świadczeń najemcy przez okres nie dłuższy niż 5 lat. Oznacza to, że przy krótszym okresie najmu opłata winna być wymierzona proporcjonalnie do czasu obowiązywania umowy.