skargę Zbigniewa S. na decyzję Wojewody Wałbrzyskiego w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy o opiekę nad najemcą.
Tezy

Prawo lokalowe nie przewiduje możliwości zatwierdzenia przez organ administracji państwowej umowy o opiekę nad najemcą, zawartej między zainteresowanymi stronami przed wejściem w życie ustawy z dnia 3 grudnia 1982 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 37 poz. 244/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zbigniewa S. na decyzję Wojewody Wałbrzyskiego z dnia 7 września 1983 r. w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy o opiekę nad najemcą.

Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu
Uzasadnienie strona 1/2

Na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale z dnia 14 września 1977 r. Emilia K. była najemczynią lokalu mieszkalnego w B. K. przy ul. K. nr 7/2, składającego się z dwóch pokoi, kuchni i przynależności, o powierzchni mieszkalnej 32,98 m2 i powierzchni użytkowej 48,80 m2. Będąc osobą w podeszłym wieku, najemczyni przyjęła do swojego mieszkania Zbigniewa S. i jego żonę Grażynę, żądając w zamian "wyżywienia, ubrania, opieki oraz odpowiedniej pomocy i pielęgnowania w razie choroby". Umowę w tym przedmiocie najemczyni zawarła z małżonkami S. w 1977 r.

W lipcu 1983 r. najemczyni i Zbigniew S. wystąpili do Naczelnika Miasta i Gminy w B. K. z wnioskiem o wyrażenie zgody na zawarcie umowy o opiekę nad najemczynią w trybie art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/. Na uzasadnienie tego wniosku podali, że najemczyni jest osobą chorą, ukończyła 86 lat i opieka osoby drugiej jest dla niej niezbędna.

Decyzją z dnia 17 sierpnia 1983 r. nr GT. 8174-106/83 Naczelnik Miasta i Gminy w B. K. odmówił wyrażenia takiej zgody, podnosząc, iż zamieszkanie Zbigniewa S. w lokalu najemczyni nie jest konieczne, jego rodzice bowiem mają w sąsiedztwie najemczyni własnościowy lokal mieszkalny składający się z 3 pokoi i kuchni o powierzchni użytkowej 61,10 m2, w tym powierzchni mieszkalnej 40 m2, w którym mieszkają obecnie sami. Zdaniem organu I instancji, tak wnioskodawca, jak i jego rodzice, mają możliwość sprawowania opieki nad najemczynią bez potrzeby zamieszkiwania w jej lokalu. Co się tyczy Grażyny S., to - po rozwodzie ze Zbigniewem S. - najemczyni kazała jej opuścić mieszkanie wraz z dzieckiem, po czym wyeksmitowała ją na podstawie wyroku sądowego.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła Emilia K., podtrzymując żądanie udzielenia zezwolenia na zawarcie umowy o opiekę w zamian za podnajem mieszkania. Po wniesieniu odwołania, w dniu 4 września 1983 r., najemczyni zmarła. Wobec stwierdzenia tego faktu, decyzją z dnia 7 września 1983 r. nr GKiM. I/8174/134/83 organ odwoławczy uchylił decyzję organu I instancji i umorzył postępowanie jako bezprzedmiotowe.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Zbigniew S. zakwestionował powyższe rozstrzygnięci, wyrażając pogląd, że organ odwoławczy był zobowiązany załatwić sprawę merytorycznie. W szczególności obowiązkiem tego organu było zbadanie, czy w chwili złożenia wniosku "istniały przeszkody do zawarcia umowy przez Emilię K. ze Zbigniewem S. o wstąpienie w stosunek najmu, godzące w zasady współżycia społecznego". Wobec niewyjaśnienia tych okoliczności, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji jako wydanej z naruszeniem prawa.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy podtrzymał swoje stanowisko, wywodząc, iż odwołanie najemczyni nie mogło być uwzględnione, albowiem zawarcie umowy, ze względu na śmierć jednej ze stron umowy, stało się bezprzedmiotowe.

Z tych względów decyzję organu I instancji uchylono i umorzono postępowanie po myśli art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa. Skarga więc jako bezzasadna - zdaniem organu odwoławczego - podlega oddaleniu.

Strona 1/2
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu