Skarga Marii G. na decyzję Dyrektora Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie działalności rzemieślniczej w zakresie produkcji bezów i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Miasta i Gminy w Z., a także
Tezy

1. Ocena stopnia nasycenia rynku i zrównoważenie popytu z podażą towarów lub usług określonego rodzaju rzemiosła nie może być przesłanką odmowy wydania zezwolenia na wykonywanie rzemiosła z powołaniem się na art. 6 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/.

2. Nie można w postępowaniu administracyjnym wywodzić niekorzystnych dla strony skutków prawnych z faktu warunkowego umorzenia postępowania karnego po pomyślnym upływie ustalonego okresu próby.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marii G. na decyzję Dyrektora Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu z dnia 15 sierpnia 1985 r. w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie działalności rzemieślniczej w zakresie produkcji bezów i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Miasta i Gminy w Z., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Dyrektora Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

Inne orzeczenia z hasłem:
Rzemiosło
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu
Uzasadnienie strona 1/2

Naczelnik Miasta i Gminy w Z. decyzją z dnia 2 maja 1985 r. nr HU/7652/37/85, wydaną na podstawie art. 6 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40 ze zm./, odmówił Marii G. wydania z ważnych względów społecznych zezwolenia na prowadzenie działalności rzemieślniczej w zakresie produkcji bezów. Według lakonicznego uzasadnienia, owe "ważne względy społeczne" polegały na pełnym zaspokojeniu potrzeb "miejscowego społeczeństwa" przez działające dotąd 2 ciastkarnie prywatne i 2 uspołecznione. Również właściwa komisja rady narodowej dwukrotnie wypowiedziała negatywną opinię w sprawie uruchomienia powyższej działalności.

Decyzją z dnia 13 czerwca 1985 r. /DW.IV-7652/Rz/36/85/ organ II instancji uchylił tę decyzję i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, ponieważ powołana przez ten organ podstawa prawna pozwala odmówić wydania zezwolenia, gdyby mogło to godzić w ważny interes Państwa. W uzasadnieniu decyzji organu I instancji natomiast nie wyjaśniono, w jaki sposób produkcja bezów może naruszyć ten interes.

Po ponownie przeprowadzonym postępowaniu wyjaśniającym, Naczelnik Miasta i Gminy w Z. nie zmienił swego stanowiska w sprawie i decyzją z dnia 17 lipca 1985 r. nr HU 7652/71/85 odmówił wydania wnioskowanego uprawnienia rzemieślniczego. Powtarzając argumentacje dotyczącą braku potrzeb lokalnych na produkcję cukierniczą, organ wskazał także na fakt prowadzenia w 1983 r. przeciw Marii G. postępowania karnego z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o zwalczaniu spekulacji /Dz.U. 1982 nr 36 poz. 243/, umorzonego warunkowo z ustaleniem okresu próby na 1 rok. W ocenie organu dopuszczanie się takiego czynu oznacza brak gwarancji rzetelnego wykonywania rzemiosła przez Marię G., a to stanowi negatywną przesłankę wydania zezwolenia. pogląd ten podzielił Dyrektor Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu, działający jako organ odwoławczy, utrzymując w mocy decyzję organu I instancji swoją decyzją z dnia 15 sierpnia 1985 r. nr DW.IV-7652/Rz/43/85.

Kwestionując tę decyzję, w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Maria G. wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji organów obu instancji jako rażąco naruszających prawo i oczywiście niesłusznych. Nieprawdziwe jest twierdzenie organów o braku zapotrzebowania na zmierzoną przez nią produkcję cukierniczą, co wykazywała we wcześniejszych odwołaniach. ponieważ spełnia wszystkie wymagania formalne do otrzymania zezwolenia, przy jednoczesnym braku przesłanek negatywnych, zwłaszcza z art. 6 pkt 4 ustawy, przeto decyzja odmowna jest pozbawiona jakiejkolwiek podstawy prawnej. Skarżąca zwracała także uwagę na przewlekłość postępowania, co na wiele miesięcy pozbawiło ją środków utrzymania.

Odpowiadając na powyższą skargę, organ II instancji podtrzymał swoje stanowisko, nie ustosunkowując się do zarzutów skargi o braku podstawy prawnej do odmowy wydania wnioskowanego uprawnienia w okolicznościach niniejszej sprawy.

Strona 1/2
Inne orzeczenia z hasłem:
Rzemiosło
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu