Skarga Józefa B. na decyzję Wojewody Wałbrzyskiego w przedmiocie wpisania do wykazu osób uporczywie uchylających się od pracy i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Miasta Gminy w B. K., a także
Tezy

1. Fakt, że wspólnota wyznaniowa Świadkowie Jehowy nie należy do kategorii związków wyznaniowych uznanych przez Państwo, nie oznacza, że stałe wykonywanie funkcji duchownych na rzecz współwyznawców jest przyczyną społecznie nie usprawiedliwiającą uchylania się od podjęcia innej pracy zarobkowej w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu wobec osób uchylających się od pracy /Dz.U. nr 35 poz. 229/.

2. Skutki uznania, bądź nieuznania, związku wyznaniowego przez Państwo dotyczą tylko związku wyznaniowego, nie zaś wyznania, którego wyznawcy korzystają z prawa do uprawiania praktyk i otrzymywania posług religijnych, będących istotnym elementem treści i gwarancją realności zasady wolności sumienia i wyznania.

3. Stałe pełnienie funkcji duchownych związanych z zaspokojeniem potrzeb religijnych określonej wspólnoty wyznaniowej nie może być traktowane jako przyczyna społecznie nie usprawiedliwiająca odmowy podjęcia innej pracy również wówczas, gdy taka wspólnota nie uzyskała statusu związku wyznaniowego uznawanego przez Państwo.

4. Utrzymywanie się ze środków dostarczanych przez członków rodziny i współwyznawców w zamian za świadczenie posług religijnych kaznodziei na rzecz wyznawców i pozyskiwanie nowych wyznawców nie może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w rozumieniu art. 7 powyższej ustawy.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Józefa B. na decyzję Wojewody Wałbrzyskiego z dnia 29 lipca 1983 r. w przedmiocie wpisania do wykazu osób uporczywie uchylających się od pracy i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Miasta Gminy w B. K., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Wałbrzyskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Inne orzeczenia z hasłem:
Zatrudnienie
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu
Uzasadnienie strona 1/6

Józef B. zwrócił się w dniu 31 marca 1983 r. do Urzędu Miasta i Gminy w B. K. z prośbą o zwolnienie go z obowiązku pracy, albowiem pracuje społecznie jako pełnoczasowy kaznodzieja wyznania Świadkowie Jehowy, co nie pozwala mu na podjęcie pracy zawodowej. Jednocześnie wyjaśnił, że pozostaje na utrzymaniu pracującej żony, dalszej rodziny oraz swoich współwyznawców. Jednakże wniosek ten nie został uwzględniony i Józefa B. wpisano do ewidencji osób uchylających się od pracy, przedstawiając mu następnie 9 ofert pracy, których konsekwentnie nie przyjmował z wyżej podanych powodów.

Wszczynając postępowanie administracyjne o wpisanie Józefa B. do wykazu osób uporczywie uchylających się od pracy, organ orzekający I instancji ustalił, że z tytułu zarobków jego żony miesięczny dochód na 1 osobę w rodzinie wynosi zaledwie 2.837 zł, a on sam nie chce udokumentować wysokości kosztów utrzymania, finansowanych przez współwyznawców. Opierając się na tych ustaleniach, Naczelnik Miasta i Gminy w B. K., decyzją nr 1/83 z dnia 4 lipca 1983 r., wydaną na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu wobec osób uchylających się od pracy /Dz.U. nr 35 poz. 229/, postanowił wpisać Józefa B. do wykazu osób uporczywie uchylających się od pracy.

W postępowaniu odwoławczym utrzymano w mocy powyższe rozstrzygnięcie decyzją podjętą z upoważnienia Wojewody Wałbrzyskiego z dnia 29 lipca 1983 r. nr ZS-9225/2-83, stwierdzając w jej uzasadnieniu, że wyznanie Świadkowie Jehowy nie ma statusu wyznania uznanego przez władze PRL i dlatego skarżący podlega rygorom cytowanej ustawy.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Józef B. wskazał, że źródłem jego utrzymania - poza zarobkami żony - jest wsparcie ze strony współwyznawców, rodziców, a także brata zamieszkałego w Szwecji. podkreślał dalej, że działalność kaznodziejska prowadzona przez Świadków Jehowy, przyczyniając się do podnoszenia poziomu moralnego społeczeństwa, służy także utrzymaniu ładu i porządku społecznego oraz poszanowania władzy, a rzetelna postawa członków tego wyznania była widoczna w trudnym dla kraju okresie, kiedy to reprezentowana przez niego grupa wyznaniowa nie stwarzała najmniejszych trudności władzom państwowym. Skarżący wyrażał zresztą nadzieję na rychłe unormowanie statusu jego wyznania, na co wskazuje przychylna postawa właściwych władz, a także przekonanie, że ustawa nie jest wymierzona przeciwko kaznodziejom Świadków Jehowy, lecz różnego rodzaju "niebieskim ptakom".

Odpowiadając na powyższą skargę, organ II instancji wnosił o jej oddalenie, uzasadniając to stanowisko, jak w motywach zaskarżonej decyzji, i podkreślając, że skoro wyznanie Świadkowie Jehowy nie jest uznawane, to skarżący - jako zwykły obywatel - podlega rygorom ustawy, a ponieważ w jego postępowaniu występuje element uporczywego uchylenia się od pracy, usprawiedliwione było wpisanie go do wykazu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 196 par. 1 Kpa, kontroli legalności sprawowanej przez sąd administracyjny podlegają decyzje administracyjne w rozumieniu art. 104 par. 2 Kpa, jeżeli z mocy art. 196 par. 2 Kpa lub przepisu szczególnego zostały poddane takiej kontroli, która dotyczy prawidłowości zastosowania przepisów prawa i ich wykładni, nie obejmuje natomiast pozostałych przesłanek podejmowania zaskarżonych rozstrzygnięć.

Strona 1/6
Inne orzeczenia z hasłem:
Zatrudnienie
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu