Za działalność zakazaną w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 1984 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową /Dz.U. nr 12 poz. 64/ można uznać między innymi działalność rozrywkową zagrażającą w skutkach bezpieczeństwu i spokojowi osób zamieszkujących budynek, w którym jest ona prowadzona, oraz porządkowi publicznemu w jego otoczeniu, także wtedy, gdy takie zagrożenie nie zostało zawinione przez prowadzącego działalność, lecz jest niezamierzonym i ubocznym następstwem.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Usługowej Spółdzielni Pracy w W. na decyzję dyrektora Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu z dnia 1 sierpnia 1984 r. w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie ośrodka gier zręcznościowych.
Usługowa Spółdzielnia Praca w W. rozpoczęła prowadzenie ośrodka gier zręcznościowych w lokalu przy ul. Ś. nr 4 w W. na podstawie decyzji Prezydenta Miasta W. z dnia 5 września 1983 r. Na skutek skarg mieszkańców budynku, w którym zlokalizowano placówkę, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, prezydent Miasta uchylił powyższe rozstrzygnięcie swoją decyzją z dnia 14 lutego 1984 r., powołując się na art. 154 par. 1 Kpa Organ II instancji jednak stwierdził nieważność tej decyzji /w dniu 16 kwietnia 1984 r./, ponieważ na podstawie art. 154 Kpa może być uchylona tylko taka decyzja, na mocy której żadna ze stron nie nabyła prawa.
Ponieważ skargi na działalność zakładu nie ustawały, Prezydent Miasta W. decyzją z dnia 5 czerwca 1984 r. nr WK 5124/4/84 cofnął zezwolenie na jego prowadzenie, powołując jako podstawę prawną art. 13 w związku z art. 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową /Dz.U. nr 12 poz. 64/. Wskazując na treść skarg, potwierdzonych przez II Komisariat MO, organ przyjął, iż działalność ośrodka zagraża bezpieczeństwu, spokojowi i porządkowi w budynku przy ul. Ś. nr 4.
Działając jako organ II instancji, dyrektor Wydziału Kultury i sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie swoją decyzją z dnia 1 sierpnia 1984 r. nr KL-5121/20/84. W jej uzasadnieniu powołał się na wyniki postępowania wyjaśniającego, przeprowadzonego zarówno przez organ I instancji, jak i w postępowaniu odwoławczym. wykazało ono, że prowadzenie takiej działalności w budynku mieszkalnym zakłóca spokój jego mieszkańców, co potwierdza także opinia organów MO, a jej kontynuowanie może zagrozić bezpieczeństwu, spokojowi i porządkowi publicznemu. Stan faktyczny sprawy więc wyczerpuje przesłanki z art. 4 pkt 4 tej ustawy.
Wnosząc skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Usługowa Spółdzielnia Pracy nie godziła się z powyższą konkluzją zaskarżonej decyzji i podała, że "złośliwe szkalowanie" działalności Ośrodka przez lokatorów budynku nie może być podstawą zarzutu "demoralizowania lub obniżenia obyczajów" w rezultacie działalności prowadzonej pod kontrolą osób dorosłych do godz. 20.00, a "liczne skargi mieszkańców" nie uzasadniają same przez się zastosowania art. 4 pkt 4 cytowanej ustawy. Zdaniem strony skarżącej, działalność ośrodka wpływa korzystnie na młodzież, a przed udzieleniem zezwolenia na jego uruchomienie uzyskano pozytywną opinię samorządu mieszkańców.
Odpowiadając na skargę, organ II instancji wnosił o jej oddalenie, ponieważ nietrafny jest zarzut niewyjaśnienia okoliczności faktycznych sprawy oraz błędnego zastosowania prawa materialnego. Postępowanie dowodowo-wyjaśniające wykazało, że zachowanie młodzieży jest wręcz groźne dla mieszkańców budynku, a interwencje milicyjne nie należą do rzadkości. Strona skarżąca powinna uruchomić taką działalność w pomieszczeniu wolno stojącym, aby nie zagrażać otoczeniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: